? مذاکره و فتنه خوارج

? #تاریخ_بصیرت_افزای_بزرگان_دینی_و_اصحاب

? مذاکره و فتنه خوارج

✅ ولایت مهم‌ترین رکن نظام معرفتی شیعه است که مبتنی بر نظام توحید و در ذیل پذیرش مطلق ولایت الهی است. در طول تاریخ هرگاه شیعیان بر این محور اجتماع و اتحاد داشته‌اند، پیروز بوده‌اند و به‌میزان دوری از این محور، شکست را تجربه کرده‌اند. دشمنان اسلام نیز همواره سیاست نفوذ را جهت فاصله گرفتن مردم از ولی و امام در پیش گرفته‌اند و از این طریق، هدف دیگری را نیز دنبال کرده‌اند: خوارج‌سازی و ایجاد انشقاق در جامعه اسلامی.
می‌توان گفت خوارج، اولین تجربه مواجهه سیاسی و بین‌المللی شیعه با دشمنانش بود که منجر به مذاکره به‌جای مبارزه شد؛ البته مذاکره‌ای خلاف اصول و راهنمایی‌های امام علی(ع). درحالی‌که ولی خدا بر ادامه مبارزه و نزدیک بودن پیروزی نهایی تأکید داشت، جریان ظاهرالصلاح تحت تأثیر نفوذ دشمن، مذاکره را پیشنهاد دادند. مردم نیز گفتمان مذاکره را برگزیدند نه مبارزه. امام(ع) اصول مذاکره را تبیین کرد و مذاکره‌کننده را از نیروهای انقلابی-نظامی (مالک اشتر) قرار داد؛ ولی سپاهِ شمشیربرزمین‌گذاشته، حقوق‌دان (ابوموسی اشعری که قاضی بود) را ترجیح دادند (انتقال نهاد متولی مذاکره از شورای امنیت ملی به وزارت امور خارجه). اما مردمی که خودشان مذاکره و مذاکره‌کننده را برگزیده بودند، در اعتراض به نتایج مذاکره، بر امامشان خروج کردند.

از این جهت، تاریخ شیعه نشان داده است که مذاکره بدون توجه به اصول ولایت، حربه دشمن برای ناکارآمد نشان دادن ولایت، ایجاد انشقاق در بین جامعه و خوارج‌سازی است. خوارجی که به‌جای پاسخ‌گویی در مورد مذاکره بی‌فرجامشان، فرار به جلو می‌کنند و امتیازات بیشتری برای جبران خراب‌کاری‌های گذشته‌شان مطالبه می‌کنند.
آنچه فتنه 98 را تداعی می‌کند، تأملی بر ویژگی‌های خوارج است: 1. سابقه انقلابی و همراهی با امام علی(ع) در جمل و صفین؛ 2. ظاهرالصلاح بودن؛ 3. مدعی فهم واقعی از دین و طرد مخالفان؛ 4. ضعف فهم دینی؛ 5. عدم پذیرش نتیجه انتخابشان و بهانه‌جویی به‌جای پاسخ‌گویی.

? دکتر محسن محمدی

@tarikhbasiratafza