بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| چو دوران عمر از چهل در گذشت |
| مزن دست و پا آبت از سر گذشت |
| تفرح كنان بر هوى و هوس |
| گذشتيم بر خاك بسيار كس |
| كسانى كه از ما بغيب اندرند |
| بيايند و بر خاك ما بگذرند |
| دريغا كه فصل جوانى برفت |
| به لهو و لعب زندگانى برفت |
| دريغا كه مشغول باطل شديم |
| ز حق دور مانديم و غافل شديم |
| دريغا كه بگذشت عمر عزيز |
| بخواهد گذشت اين دمى چند نيز |
| جوانا ره طاعت امروز گير |
| كه فردا نيايد جوانى ز پير |
| من آنروز را قدر نشناختم |
| بدانستم امروز كه باخستم |
| به غفلت بدادم زدست آب پاك |
| چه چاره كنون جز تيمم به خاك |
| دريغا كه بى ما بسى روزگار |
| برويد كل و بشكفد نو بهار |
| بسى تير و ديماه و ارديبهشت |
| بيايد كه ما خاك باشيم و خشت |
| پس از ما دهد گل بسى بوستان |
| نشينند بر گرد هم دوستان |
| بسى دوستان بر زمين پا نهند |
| كه بى باك پا بر سر ما نهند |
| كسانى كه ما بغيب اندرند بيايند |
| بيايند و بر خاك ما بگذرند |
