دعای سی و ششم صحیفه سجادیه – هنگام نگاه به ابر و آذرخش

دعای سی و ششم صحیفه سجادیه – هنگام نگاه به ابر و آذرخش

?اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَيْنِ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِكَ وَ هَذَيْنِ عَوْنَانِ مِنْ أَعْوَانِكَ يَبْتَدِرَانِ طَاعَتَكَ بِرَحْمَةٍ نَافِعَةٍ أَوْ نَقِمَةٍ ضَارَّةٍ

?بار خدايا، اين دو، دو نشانه از نشانه ‏هاى تو و دو كارگزار از كارگزاران تو اند، كه به فرمانبردارى تو می ‏شتابند، آنگاه كه بخواهى رحمت سودمند خود را فرستى يا عقوبت و عذاب زيانبار خويش را.

? فلاَ تُمْطِرْنَا بِهِمَا مَطَرَ السَّوْءِ وَ لاَ تُلْبِسْنَا بِهِمَا لِبَاسَ الْبَلاَءِ

?اى خداوند، به آن دو، باران عذاب بر ما مبار و جامه محنت و بلا بر ما مپوشان.

?اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْزِلْ عَلَيْنَا نَفْعَ هَذِهِ السَّحَائِبِ وَ بَرَكَتَهَا

?بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و سود و بركت اين ابرها را بر ما بباران‏

?و اصْرِفْ عَنَّا أَذَاهَا وَ مَضَرَّتَهَا وَ لاَ تُصِبْنَا فِيهَا بِآفَةٍ وَ لاَ تُرْسِلْ عَلَى مَعَايِشِنَا عَاهَةً

? و آزار و زيانشان از ما دور گردان و به آفت آن گرفتار مساز و برگ معيشت ما دچار بلا مگردان.

?اللَّهُمَّ وَ إِنْ كُنْتَ بَعَثْتَهَا نِقْمَةً وَ أَرْسَلْتَهَا سَخْطَةً فَإِنَّا نَسْتَجِيرُكَ مِنْ غَضَبِكَ‏

? اى خداوند، اگر اين ابر برانگيخته ‏اى كه ما را بدان عذاب كنى، يا از سر خشم و سخط فرستاده ‏اى، از خشم و سخط تو به تو پناه مى‏ آوريم‏

?و نَبْتَهِلُ إِلَيْكَ فِي سُؤَالِ عَفْوِكَ فَمِلْ بِالْغَضَبِ إِلَى الْمُشْرِكِينَ وَ أَدِرْ رَحَى نَقِمَتِكَ عَلَى الْمُلْحِدِينَ‏

? و به درگاهت زارى مى ‏كنيم مگر عفوت را به ما ارزانى دارى. اى خداوند، خشم و سخط خويش بر سر مشركان بگمار و آسياب انتقامت را بر سر ملحدان به چرخش آر.

?اللَّهُمَّ أَذْهِبْ مَحْلَ بِلاَدِنَا بِسُقْيَاكَ وَ أَخْرِجْ وَحَرَ صُدُورِنَا بِرِزْقِكَ وَ لاَ تَشْغَلْنَا عَنْكَ بِغَيْرِكَ‏

? اى خداوند، باران بفرست و خشكى از زمينهاى تشنه ما ببر و به رزقى كه ما را ارزانى مى ‏دارى وسوسه و اضطراب از دل ما بزداى و ما را از خود به ديگرى مشغول مدار.

?و لاَ تَقْطَعْ عَنْ كَافَّتِنَا مَادَّةَ بِرِّكَ فَإِنَّ الْغَنِيَّ مَنْ أَغْنَيْتَ وَ إِنَّ السَّالِمَ مَنْ وَقَيْتَ‏

? ماده فضل و كرم خويش از ما همگان منقطع مفرماى، كه غنى كسى است كه تو اش غنى گردانيده باشى و تندرست كسى است كه تواش از بلا نگه‏دارى.

?ما عِنْدَ أَحَدٍ دُونَكَ دِفَاعٌ وَ لاَ بِأَحَدٍ عَنْ سَطْوَتِكَ امْتِنَاعٌ تَحْكُمُ بِمَا شِئْتَ عَلَى مَنْ شِئْتَ وَ تَقْضِي بِمَا أَرَدْتَ فِيمَنْ أَرَدْتَ‏

? كس در برابر تو دفاع نتواند و كس در برابر سطوت تو پناهى نيابد. بر هر كس به هر چه خواهى حكم كنى و بر هر كس به هر چه خواهى قضا رانى.

?فلَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا وَقَيْتَنَا مِنَ الْبَلاَءِ وَ لَكَ الشُّكْرُ عَلَى مَا خَوَّلْتَنَا مِنَ النَّعْمَاءِ

? حمد باد تو را كه ما را از بلا در امان داشته‏ اى. سپاس تو را كه نعم خود به ما عطا فرمودى.

?حمْداً يُخَلِّفُ حَمْدَ الْحَامِدِينَ وَرَاءَهُ حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ وَ سَمَاءَهُ‏

? حمدى كه حمد ديگر حمد گويان را واپس گذارد، حمدى كه زمين و آسمان‏ها را پر سازد(بسیار و بی اندازه باشد)

?إنَّكَ الْمَنَّانُ بِجَسِيمِ الْمِنَنِ الْوَهَّابُ لِعَظِيمِ النِّعَمِ الْقَابِلُ يَسِيرَ الْحَمْدِ الشَّاكِرُ قَلِيلَ الشُّكْرِ

? توئى بسيار نعمت دهنده و بسيار بخشاينده نعمتهاى بزرگ ،ستايشى اندك را پذيرنده ‏اى و سپاسى ناچيز را سپاسگوى.

?الْمُحْسِنُ الْمُجْمِلُ ذُو الطَّوْلِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ

? احسان كننده ‏اى، نيكى رساننده ‏اى، صاحب نعمتى، هيچ خدايى جز تو نيست و سرانجام همگان به سوى توست.

✅ @Rajanews_com

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.