🔴بازخوانی هشدارهای صریح امام خمینی(ره) در مورد رسیدگی به وضع معیشتی کارگران در دیدار با کارخانه داران، 15 تیر 58
♦️شما خیال نکنید آن کارگرها میگویند ما اتومبیل میخواهیم، ما پارک میخواهیم. این حرفها نیست. آنها یک زندگی میخواهند. میخواهند وقتی بروند منزلشان اگر بچهاش بگوید من کفش ندارم بتواند کفش بخرد برایش. بشرند آنها. ناراحت میشوند.
♦️ خود شما فکر کنید که خودتان بروید منزل، یک بچه عزیز داشته باشید از شما یک چیز بخواهد نداشته باشید، یک وقت ندهید، ناراحتی ندارد؟ یک وقت بخواهید و نداشته باشید به او بدهید، فضلًا از اینکه یک وقت برود منزل، و ببیند که پدرش برایش نان نیاورده! خوب شما فکر این را بکنید. این منطق دیگر درست نمیشود که بگویید که ما اختیار داریم و همه اختیارات را داریم، و ما باید چه باشیم و چه باشیم، و دیگران هیچ! نمیشود این.
♦️همهمان یعنی با هم، همهمان روی هم رفته دست به هم بدهیم که یک وضع متوسطی برای اینها حاصل بشود، که نه بیانصافی باشد نسبت به برادرهای هم نوع شما. اینها را برادر خودتان حساب کنید. کارگرها، کارگردانها را نوکر حساب نکنید؛ برادر حساب کنید، فرزند حساب بکنید. حوایجشان را ببینید چه [است]، برای اولادتان حوایجی اگر داشته باشد، هر چه بتوانید برمیآورید.
♦️ اینها آن قدرها نمیخواهند. آن قدری که یک زندگی متوسطی، همچو نباشد که هر چه را دست بگذارد نداشته باشد! این اسباب این میشود که خدای نخواسته یک وقت غیر آن طوری که ما فکر میکنیم بشود.