در مصيبت جواد الائمه عليه السلام
| از غم و اندوه سر اندر گريبان كرده ام |
| روزگارم را به فكر و غم پريشان كرده ام |
| هر دم از فلبم بسى آه و فغان آيد برون |
| بهر آن جور و جفاهاى فكار چرخ دون |
| از جفاهاى فلك روز و شبان در محنتم |
| بسكه تير غم خورد بر اندرون اين تنم |
| من ندانم زهر كين با آن امام ما چه كرد |
| در نهاد او همى اين اخگر سوزان چه كرد(161) |
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

