🔘کسی که اهل برنامه نیست، روحش آمادگی دین‌داری ندارد

🔘دین مال آدم‌های اهل برنامه است

🔻 #گناهوتوبه (ج۷) – ۱

🔸دستورات دینی غالباً با برنامه است؛ زمان دارد، شیوه دارد، ادب و آداب دارد! آدم دین‌دار، باید در مسائل

مالی هم برنامه‌ریزی دقیق داشته باشد؛ باید حساب دخل و خرج خودش را داشته باشد. اگر بخواهی دین‌دار

باشی حتماً باید اهل برنامه و حساب و کتاب باشی.

🔸اگر در یک مدرسه‌ای بچه‌ها را «اهل برنامه» بار نمی‌آورند و تحمل بچه‌ها برای برنامه‌داشتن، کم است و

حتی دیپلم گرفته‌اند اما برنامه‌ریز نشده‌اند، دیگر در این مدرسه هرچه قرآن و روایت و دعا هم یاد بدهند، این

مدرسه اسلامی نیست، خیال‌تان راحت!

🔸کسی که اهل برنامه نباشد، اگر نماز هم بخواند، به این نمازخواندنش شک می‌کنیم؛ چون معلوم نیست

روی چه حسابی دارد نماز می‌خواند؟ این فرد، نتوانسته روح خودش را منظم کند. لذا احتمال می‌دهیم او

یک‌روز-مثل فنری که جمع شده و رها می‌شود- از دین بیرون برود، چون روحش آمادگی دین‌داری ندارد و

اساساً آدم منظم و بابرنامه‌ای نیست.

🔸 آدمی که برنامه‌پذیر نیست، بلکه برنامه‌گریز است، اگر به‌هر دلیلی، طبق برنامه عمل کند، از این

لحظه‌هایی که دارد به برنامه عمل می‌کند، لذت نمی‌برد. این شخصیت و این روحیه، به درد دین‌داری

نمی‌خورد. دین مال آدم‌های اهل برنامه است.

🔸برای اینکه ایمان انسان زیاد شود، روح او باید از هوای نفس پاک شود؛ هوای نفس هم-به تعبیری- یعنی

بی‌برنامه‌بودن! یعنی هروقت هرچیزی دلم بخواهد، انجام بدهم نه اینکه طبق برنامه عمل کنم. مقابله با

هوای نفس هم یعنی بابرنامه‌ زندگی‌کردن؛ البته این قدم اولش است.

👤علیرضا پناهیان
🚩مسجد امام‌صادق(ع)- ۹۸.۲.۲۲
👈🏻متن کامل:
📎 Panahian.ir/post/5466

@Panahian_ir