بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
روضه شب هفتم محرم ( حضرت علی اصغر علیه السلام
بچه رو زیر عبا گذاشت،سلطان عالم حسینِ، اختیار جن و انس دستشِ، مگه میشه حجت خدا بلاتکلیف بشه؟ مگه میشه امام زمان مضطر بشه؟
مرحوم شوشتری میگه: آره میشه…
حسین بچه رو زیر عبا گذاشت، این روضه فقط مال امشبِ،راضی نیستم غیر از امشب جایی خونده بشه،لااله الاالله…
چرا هی یه قدم رفت یه قدم برگشت؟
یه نفر بلند شه به من بگه چرا؟ بعضیا میگن یه قدم میرفت مادرشو جلو خیمه میدید برمی گشت…
بعضیا میگن یه قدم می رفت زینب و جلو خیمه میدید. نه! نه! راحتت کنم…
یا صاحب الزمان! بذار امشب همه مون شب هفتم بمیریم. کجا از مجلس روضه بهتر؟
چرا هی رفت و برگشت امام؟ قدیم یادتونه مرغ کشته نمی فروختن. مثل الان مرغای آماده نمی فروختن.
قدیم می بردی مرغ زنده رو می دادی قصاب بهش می گفتی: اینو برای من ذبح کن. یادتونه یا نه؟
الانم تو دهات ها همین کار رو می کنن.
مرغ رو ذبح می کرد مینداخت رو خاک میگفت: دست نزن تا جون بده…. پنج دقیقه می ایستادی می دیدی دست و پا زدنش تموم شد…
میگفتی خب دیگه جون داد. تا می رفتی دست بزنی مرغه بال و پر می زد…
ابی عبدالله بچه رو زیر عبا گذاشت.
هی دو قدم می رفت… علی دست و پا میزد. تا میدید بچه داره دست و پا میزنه برمیگشت….
دوباره علی آروم می شد. دوباره میرفت طرف خیمه ها.
دوباره بچه دست و پا میزد، داشت تو بغل بابا جون می داد. حسین…
این جمله ی امام باقر علیه السلامِ: دو تا شهید تو کربلا مثل هم کشته شدن.
بگم و ناله بزنی، شب هفتم نبود محال بود بگم… یا صاحب الزمان! دو تا شهید داشتن نفس می کشیدن، دو تا شهید زنده زنده سر از بدنشون جدا شد….
لذا این عبارت “ذَبَحَهُ” مال همینه….
ذبح با قتل فرق داره. قتل زمانیِ که کشته میشه با تیری،خنجری…تا جان از بدنش بیرون میره… اما ذبح یعنی چی؟
ذبح بیچاره می کنه… شب هفتمِ… دو تا شهید زنده بودن داشتن نفس می کشیدن. یکیش همین شیرخواره ست. داشت باباشو نگاه میکرد لباشو دور زبون می چرخوند،
زبونشو دور لباش می چرخوند، سرشو جدا کردن….
یه شهید دیگه رو هم زنده زنده… داد میزنی بگم؟ نشست رو سینه ی سیدالشهدا….
داشت می گفت “یا غیاث المستغیثین” داشت مناجات میکرد. شمشیر رو گذاشت تو گودی گلو…. حالا بگو: حسین…
