بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
⭕️ صاحب عزای حسین
▪️ باز هم محرمی دیگر آمد؛ با اشک ها و بغض های گاه و بی گاهش، با روضه های همیشه سوزناکش،
و با آتش همیشه شعله ور در قلب ها؛ آتشی که تا شما نیایید و انتقام خون جدتان را نگیرید، خاموش نمی‌شود.
▫️ آقای من!
شنیده ایم که زخم های پیکر جدتان، آنقدر زیاد بود که شمرده نمی‌شد.
اما عجیب است که فراموش کردیم که زخم های دل داغدار شما از زخم های پیکر اباعبدالله هم بیشتر شده
و نفهمیدیم که دل زخم خورده، هزار بار بدتر از تن زخم خورده است.
▪️ یک عمر گفتیم امان از دل زینب؛ و فراموش کردیم که غصه دار دل زینب هم شمایید؛
زینب یکبار حسینِ در قتلگاه را به نظاره نشست و شما ۱۱۸۵ بار.
▫️ در روضه هایمان شما را صاحب عزا خواندیم؛ اما نفهمیدیم که صاحب عزای حسین بودن یعنی چه؟
صاحب عزای حسین بودن، یعنی هر ظهر عاشورا از ندای العطش کودکان حسین، بی تاب شدن؛
یعنی بارها و بارها پا به پای نازدانه های حسین زمین خوردن.
هزار سال صاحب عزای حسین بودن، یعنی هزار بار با چشمی گریان و دستی بسته به تماشای صورت سیلی خورده زینب نشستن؛
یعنی هزار بار کنار پیکر اربا اربای علی اکبر جان دادن، یعنی هزاران بار صحنه دردناک
بال و پر زدن یتیمان مجتبی در آغوش حسین غریب را تماشا کردن…
▪️ صاحب عزای حسین که باشی،
باید هر ظهر عاشورا با کمری خمیده کنار نهر علقمه شاهد در هم شکستن عمود
خیمه وجود حسین باشی و ببینی که چگونه حسین با کمری خمیده در پشت خیام برای شیرخواره اش قبر می‌کَند.
▫️ هر سال محرم فقط از کوتاهی فاصله میان غدیر و عاشورا گفتیم؛ اما از فاصله زیادی که بین عاشورا
و ظهور افتاد، نگفتیم؛ از روز به نیزه رفتن سر حسین تا روز قیام قائم آل محمد صلوات الله علیهم
▪️ آری! غفلت شیعه همیشه مصیبت ساز است؛ یک بار امامی را به گودی قتلگاه می‌فرستد
و بار دیگر امامی را هزار سال به زندان غیبت.
تلنگر ؛ #محرم
