از غیر خدا نترسیم –جلسه1

وقتی زندگیِ ما با ترس آلوده شد، کسی که مردم را از جنگ بترساند، رأی می‌آورد/

تئوریزه‌کردن ترس، انگار یکی از رسالت‌های برخی اهل علم در حوزه و دانشگاه است!

/ یک رکن محبوبیت «سردار سلیمانی» شجاعت اوست

شناسنامه:

• مکان: دانشگاه تهران

• زمان: 98/10/17

• مناسبت: فاطمیه 98

• موضوع: از غیر خدا نترسیم

• صوت: اینجا

ترساندن، یکی از مهم‌ترین مکائد ابلیس است. کسی که بترسد، ضعیف می‌شود و قوای فکری‌اش را از

دست می‌دهد و بعد، دچار «عجله» می‌شود و این شتابزدگی، بدبختش می‌کند و مرتکب خیلی از گناهان

می‌شود. لذا ترس را می‌توان یک صفت و یک وضعیت پایه‌ای در انسان دانست برای از دست‌دادن همه‌چیز!

اگر انسان «ترس» را به‌جا مصرف نکند، نابه‌جا مصرف خواهد کرد

• موضوع بحث ما در این چند جلسه «ترس» است؛ البته نه ترسِ از خدا، بلکه ترس‌های طبیعی که وجود

• انسان را فرا می‌گیرد؛ یعنی ترسیدن از غیرخدا، ترسیدن از دشمن یا ترسیدن از هر نوع بلایی که ممکن

• است سر انسان بیاید.

• ترس به‌صورت طبیعی در وجود انسان هست، اگر انسان این ترس را درست و به‌جا مصرف نکند(ترسِ از

• خدا) به‌طور نابه‌جا مصرف خواهد کرد(ترس از غیرخدا) شجاعت هم فضیلت برجسته‌ای است که در

• همۀ فرهنگ‌ها تحسین می‌شود.

• ترسیدن به‌طور مطلق، هم علامت ضعف است، هم عامل ضعف است. همه می‌دانند که ترسیدن چیز

• خوبی نیست؛ ولی آنجایی که انسان شروع می‌کند به توجیه‌کردنِ ترس، آغاز همۀ گرفتاری‌هاست و از

• این بدتر، آنجایی است که آدم‌ها شروع می‌کنند به تئوریزه‌کردن ترس. فاجعۀ بشری و فاجعۀ انسانی در

• اینجاها رخ می‌دهد. توجیه‌کردن ترس و بالاتر از آن «تئوریزه‌کردن ترس» انسان را بدبخت می‌کند و الّا اگر

• انسان از یک چیزهایی بترسد و بگوید «بله من می‌ترسم» با این‌کار، انگار راه نجات را برای خودش باز

• گذاشته است و موجب انحراف جامعه هم نمی‌شود.

انگار یکی از رسالت‌های برخی اهل علم در حوزه و دانشگاه، تئوریزه‌کردن ترس است!

• اگر کسی بگوید: «من از مرگ می‌ترسم. من از فقر می‌ترسم. من از دشمن می‌ترسم. من از ضررکردن

• می‌ترسم…» چنین کسی، خودآگاهی دارد و ترس خودش را توجیه نمی‌کند. اما کسی که بترسد ولی

• ترس خود را توجیه کند و مثلاً بگوید: «نه، بحث ترس نیست…» یا برای توجیه ترس خودش، بهانه بیاورد،

• این خیلی بد است.

• تئوریزه‌کردن ترس هم خیلی بدتر از توجیه‌کردن ترس است. انگار یکی از رسالت‌های برخی از اهل علم

• در حوزه و دانشگاه این است که ترس را تئوریزه کنند! آنهایی که در حوزه می‌خواهند ترس را تئوریزه

• کنند، با ادبیات دینی و گزاره‌های دینی، این جنایت را انجام می‌دهند و آنهایی که در دانشگاه می‌خواهند

• ترس را تئوریزه کنند، با ادبیات غیردینی، ادبیات تجربی و علوم اجتماعی و حقوقی و…،

• شروع می‌کنند به تئوریزه‌کردن ترس.

ترساندن، یکی از مهم‌ترین مکائد ابلیس است

• قبل از اینکه دربارۀ ترس و پیچیدگی‌های آن و نقش مخرب آن در حیات بشر و زندگی تک‌تک خودمان

• صحبت کنیم، به آیه‌ای از قرآن را اشاره می‌کنیم که نشان می‌دهد ترس،

• یکی از مهم‌ترین مکائد ابلیس است.

• ما وقتی از «گناه» و کار بد صحبت می‌کنیم، معمولاً چه چیزی در همان ابتدا به ذهنمان می‌آید؟

• شهوات! همچنین وقتی از «وسوسۀ ابلیس» سخن می‌گوییم، باز هم اول همین مسائل شهوانی به

• ذهنمان خطور می‌کند. اما در قرآن، عملیات وسوسۀ ابلیس را اول دربارۀ «موضوع ترس» بیان

• می‌فرماید: «الشَّیْطانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَ یَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشاءِ» (بقره/268) یعنی شیطان، اول انسان را از فقر

• می‌ترساند(فقر هم فقط فقر مالی نیست؛ بلکه از نداشتنِ هر چیزی، او را می‌ترساند) و بعد، انسان را

• به فحشاء می‌کشاند.

طبق آیه قرآن، اولین اولویّت ابلیس «ترساندن» است

• اولین اولویّت ابلیس در بین کارهایی که می‌خواهد انجام بدهد، این است که انسان‌ها را می‌ترساند.

• وقتی انسان ترسید، بعدش او را به مسائل دیگری مثل شهوات هم وسوسه می‌کند. بر اساس این آیۀ

• کریمۀ قرآن، به‌نوعی می‌شود گفت که اگر کسی از این کید ابلیس متأثر نشود و دچار ترس نشود، شاید

• بتواند در برابر بقیۀ موارد هم مقاومت کند. مثلاً انسان‌ها خیلی از اوقات، چرا به شهوات دچار می‌شوند؟

• چون می‌ترسند که فرصت شهوترانی را از دست بدهند، لذا دچار گناه می‌شوند. یعنی این ترس، آنجا هم

• می‌آید و آدم را خراب می‌کند. اگر انسان، ترسش بریزد، چه‌بسا مبتلا به بسیاری از شهوات هم نشود.

• وقتی کسی بترسد، ضعیف می‌شود و بعد، قوای فکری خودش را از دست می‌دهد و بعد، دچار صفتی

• می‌شود که آن‌هم به‌صورت طبیعی در انسان هست و آن «عجله» است، یعنی عجله می‌کند و این

• شتابزدگی، بدبختش می‌کند و دچار خیلی از گناه‌ها می‌شود.

ترسیدن یک وضعیت پایه‌ای در انسان است؛ برای از دست‌دادنِ همه‌چیز!

• ترسیدن را می‌توان یک صفت و یک وضعیت پایه‌ای در انسان دانست؛ برای از دست‌دادن همه‌چیز!

• شجاعت را هم می‌توان یک صفت و یک فضیلت پایه‌ای دانست، برای رسیدن به همه‌چیز! البته باید ترس

• و شجاعت را به‌معانی عمیق کلمه و به‌معنای گستردۀ کلمه در نظر بگیریم.

• شجاعت فقط نترسیدن در میدان جنگ نیست. شجاعت فقط این نیست که مثلاً بخواهند به کسی تیر

• بزنند ولی او محکم بایستد و جاخالی ندهد. شجاعت یعنی اینکه انسان، دل داشته باشد و فکر نکند که

• فرصت‌ها و نعمت‌هایش را از دست خواهد داد! این خیلی مهم است که آدم فکر نکند به اینکه فرصت یا

• نعمتی را از دست خواهد داد. همین‌که انسان به خودش بگوید «من این نعمت را از دست نمی‌دهم»

• باعث می‌شود که ترسش فرو بریزد.

ما غالباً با ترس، زندگی می‌کنیم و انگیزه‌های خودمان را با ترس، شکل می‌دهیم

• حالا یک‌مقدار دربارۀ «آلودگی زندگی ما به ترس» صحبت کنیم. ما بعضاً تحت تعلیم و تربیت مادرها و

• پدرهایمان یا تحت تعلیم و تربیت معلم‌هایمان، اصلاً با ترس زندگی می‌کنیم و شاید بتوان گفت که غالباً

• این‌گونه است. یعنی انگیزه‌های خودمان را با ترس، شکل می‌دهیم. مثلاً درس می‌خوانیم و مدرک

• می‌گیریم؛ از ترس فقر یا از ترس پیدا نکردنِ شغل!

• حالا تصور کنید که اگر ما ترس را از انگیزه‌های خودمان برداریم، چه می‌شود؟ واقعاً یک جهان دیگری

• خواهیم داشت؛ جهانی که آن را تجربه نکرده‌ایم! مثلاً اگر شما یک داستان یا سریال درست کنید که

• نشان بدهد «در یک شهر، هیچ‌کسی در انگیزه‌هایش ترس نیست» آن‌وقت ببینید چه می‌شود؟ اصلاً

• دیالوگ‌های آدم‌ها با هم فرق می‌کند، روحیات آنها متفاوت خواهد بود و…

کسی غیر از خدا حق ندارد انسان‌ها را بترساند

• الان خیلی از مادرها، راحت به بچه‌هایشان می‌گویند: «درس بخوان و الا بدبخت می‌شوی!» یعنی از

• همان اول، بچه را می‌ترسانند. یا مثلاً می‌گویند: «ساکت باش و الّا می‌دهم لولو بخوردت!» خیلی راحت،

• بچه را دچار ترس می‌کنند.

• ترساندن خیلی کار فنّی و دقیقی است و کسی غیر از خدا اصلاً حق ندارد انسان‌ها را بترساند! خداوند

• هم وقتی انسان را می‌ترساند، با یک عملیات خاصی این کار را انجام می‌دهد؛ مثلاً انسان را از عذابی

• می‌ترساند که نقد نیست و معلوم هم نیست که به انسان اصابت بکند. خداوند فقط شدّت این عذاب را

• می‌گوید، اما خیلی دور است.

•  فقط خداوند حق دارد بندۀ خودش را بترساند، چون او حمایت‌کنندۀ بندگان خودش هست

• و وقتی آنها را می‌ترساند، همین کار، موجب سلامتی روحِ آنها می‌شود.

• هیچ‌کس حق ندارد کسی را بترساند. در روایت هست: یکی از علامت‌های بدترین آدم‌ها این است که

• مردم از دست و زبانش بترسند یا از ترس او یک کاری را انجام دهند. این خیلی بد است! (شَرُّ النَّاسِ مَنْ

• یَتَّقِیهِ النَّاسُ مَخَافَةَ شَرِّهِ ؛ غررالحکم/5749) (مَنْ خَافَ النَّاسُ لِسَانَهُ فَهُوَ فِی النَّارِ؛ کافی/2/327) مثلاً

• اگر همسرت یا فرزندت از ترس تو، یک کاری را انجام بدهند، این خیلی بد است.

• امام زین‌العابدین(ع) چند مرتبه غلام خود را صدا زد ولی او نیامد. بار آخر که صدایش کرد، جواب داد.

• حضرت فرمود: چرا جواب نمی‌دادی؟ گفت: سختم بود که بیایم و از شما هم احساس ترس ندارم و

• حساب نمی‌‌برم. حضرت، خدا را شکر کرد و عرضه داشت: خدایا ممنونت هستم که من را جزو آنهایی

• قرار ندادی که دیگران از او حساب می‌برند و می‌ترسند و من طوری رفتار نکردم که کسی از من حساب

• ببرد. (أَنَّ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ع دَعَا مَمْلُوکَهُ مَرَّتَیْنِ فَلَمْ یُجِبْهُ ثُمَّ أَجَابَهُ فِی الثَّالِثَةِ فَقَالَ لَهُ یَا بُنَیَّ أَ مَا

• سَمِعْتَ صَوْتِی قَالَ بَلَى قَالَ فَمَا بَالُکَ لَمْ تُجِبْنِی قَالَ أَمِنْتُکَ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَ مَمْلُوکِی یَأْمَنِّی‏ ؛

• الإرشاد مفید/2/147)

وقتی زندگیِ ما با ترس، آلوده شد، کسی که مردم را از جنگ بترساند، رأی می‌آورد

 

• ما معمولاً با ترس زندگی می‌کنیم، بروکراسی، آئین‌نامه‌های انضباطی مدارس، دانشگاه‌ها و اخیراً

• حوزه‌ها، به‌گونه‌ای است که شما می‌ترسی اگر غیبت کنی، مشروط بشوی، یا می‌ترسی که اگر درس

• نخوانی، فلان مشکل برایت پیش بیاید… وقتی که ترسیدی، دیگر تمام است و دیگر نمی‌شود درستش

• کرد، یعنی اصلاً فضا خراب می‌شود و دیگر برای رشد شما، مناسب نیست.

• متأسفانه زندگیِ ما با ترس، آلوده شده است. به‌حدی که اگر کسی مردم را از جنگ بترساند، رأی

• می‌آورد. حتی اگر آدم فریبکار و نامردی هم باشد، به او رأی می‌دهند. جامعه‌ای که با ترس، بزرگ شده

• باشد، این‌طوری می‌شود.

ولایت نوعی از ادارۀ جامعه است که نمی‌خواهد افراد را با ترساندن، کنترل کند

• ولایت یا حکومت ولایی چه‌کار می‌کند؟ ولایت نوعی از ادارۀ جامعه است که نمی‌خواهد افراد را با

• ترساندن، کنترل کند؛ چون اگر آدم‌ها بناست بترسند، باید از خدا و از عقوبت او بترسند. البته در این

• حکومت، برخی افراد، چون از ولیّ جامعه نمی‌ترسند، پُررو می‌شوند! کمااینکه بعضی‌ها پُررو شدند و

• رفتند درِ خانۀ حضرت زهرا(س) را آتش زدند. آنها با اینکه می‌دانستند علی(ع) شجاع است و اگر بلند

• شود، تمام مدینه هم نمی‌توانند در مقابلش بایستند، اما از ایشان نترسیدند، چون می‌دانستند علی(ع)

• روی یک اصول و قواعدی قیام می‌کند که الان قواعدش مهیا نیست (یعنی ایشان یار ندارد) لذا جرأت پیدا

• کردند هر ظلمی که می‌خواهند انجام بدهند.

ترس، ناموس خلقت است؛ کسی نباید از غیرخدا بترسد یا دیگران را از خودش بترساند

• ترس، ناموس خلقت است؛ کسی نباید از غیرخدا بترسد و کسی هم نباید دیگران را از خودش بترساند.

• در روایت هست: پدر خانواده وقتی به خانه می‌آید، نباید کسی را غافلگیر کند، بلکه با کمی سر و صدا

• وارد شود تا اهل خانه بفهمند. (یُسَلِّمُ الرَّجُلُ إِذَا دَخَلَ عَلَى أَهْلِهِ وَ إِذَا دَخَلَ یَضْرِبُ بِنَعْلَیْهِ وَ یَتَنَحْنَحُ وَ

• یَصْنَعُ ذَلِکَ حَتَّى یُؤْذِنَهُمْ أَنَّهُ قَدْ جَاءَ حَتَّى لَا یَرَى شَیْئاً یَکْرَهُهُ؛ جامع‌الاخبار/ص89)

• اگر در زندگی ما ترس از غیرخدا نباشد، واقعاً یک زندگی دیگر خواهیم داشت! اما زندگی اگر غرق در

• ترس باشد، تبدیل به لجنزار می‌شود! می‌دانید آخرش چه می‌شود؟ مثلاً این‌طور می‌شود که مردم را از

• لشکر یزید ترساندند و بعد با همین مردم، امام‌حسین(ع) را کشتند! فکر نکنید برای اینکه مردم را به این

• جنایت وادار کنند، صبح تا شب از امام‌حسین(ع) بدگویی کردند یا از خوبی‌های نداشتۀ یزید برای مردم

• گفتند! اگر از قاتلین امام‌حسین(ع) می‌پرسیدند که «حسین بهتر است یا یزید؟» همه می‌گفتند: معلوم

• است که حسین، بهتر است! پس چرا به دستورِ یزید، امام‌حسین(ع) را کشتند؟ چون از یزید می‌ترسیدند

• ولی از امام‌حسین(ع) نمی‌ترسیدند!

• همین الآن در حدّ نماینده‌های مجلس ما، برخی دارند از درگیرشدن با آمریکا می‌ترسند و بعد هم این

• ترس را توجیه می‌کنند یا تئوریزه می‌کنند.

• شنیده‌اید که می‌گویند «دیوانه چو دیوانه ببیند خوشَش آید» ترسو هم وقتی ترسو ببیند خوشَش می‌آید

• و به او رأی می‌دهد، می‌گوید: حرف دل من را زد!

زندگی‌کردن بدون ترس، چگونه است؟

• زندگی‌کردن بدون ترس، چگونه است؟ به‌عنوان مثال، شما خانه خودتان را مرتب می‌کنید و می‌گویید:

• «می‌ترسم مهمان بیاید و ضایع بشویم!» خُب سعی کنید، این ترس را حذف کنید، به‌گونه‌ای که یقین

• داشته باشید یک‌ذره هم ضایع نمی‌شوید و پیش این مهمان، محبوبیت شما کم نمی‌شود. حالا بدون هیچ

• ترسی، بلند شوید و خانه را مرتب کنید. اینجا برخی ممکن است بگویند «الآن دیگر حال ندارم خانه را

• مرتب کنم!» حالا مثلاً به‌خاطر زیباییِ مرتب‌شدن، خانه‌ات را مرتب کن، نه به‌خاطر ترس از ضایع‌‌شدن!

• این انگیزه خیلی فرق دارد.

• اگر ترس را از زندگی و از انگیزه‌های رفتاری‌مان کنار بگذاریم، زندگی‌مان یک زندگی دیگری خواهد شد.

• مثلاً درس بخوانید؛ اما نه برای ترس از فقر! مدرک بگیرید، اما نه برای ترس از پیدا نکردنِ شغل! در زمان

• حکومت امام‌زمان(ع)، زندگی مردم این‌گونه خواهد شد. مثلاً به مردم می‌فرماید: هر کسی فقیر شد،

• من تضمین می‌کنم. لذا دیگر بیمه لازم نیست، چون می‌گوید: «نترس، هر موقع کم آوردی، من هستم.

• برو زندگی کن و ریسک کن، اگر به مشکل خوردی، من جبران می‌کنم» در واقع فلسفۀ بیمه، یا یکی از

• وجوه تئوریزه‌کردن بیمه، ترس است.

ترسو در این دنیا چه چیزی نصیبش می‌شود؟

• ترسو در این دنیا چه چیزی گیرش می‌آید؟ در روایت می‌فرماید: کسی که از ترس فقر برود استخدام

• بشود، باب رزق را به روی خودش بسته و دچار فقر می‌شود. (مَنْ آجَرَ نَفْسَهُ فَقَدْ حَظَرَ عَلَى نَفْسِهِ

• الرِّزْقَ؛ کافی/5/90) و (لَا یُؤَاجِرْ نَفْسَهُ وَ لَکِنْ یَسْتَرْزِقُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَتَّجِرُ فَإِنَّهُ إِذَا آجَرَ نَفْسَهُ حَظَرَ

• عَلَى نَفْسِهِ الرِّزْقَ؛ کافی/5/90)

• فرق استخدام‌شدن با تجارت‌کردن چیست؟ در تجارت، طبیعتاً ریسک وجود دارد، یعنی هم ممکن است

• سرمایه‌ات را از دست بدهی، هم ممکن است کسب و کار تو رونق بگیرد و سرمایه‌ات بیشتر بشود.

• هم ممکن است مشتری پیدا کنی، هم ممکن است مشتری پیدا نکنی. اما خیلی از آدم‌ها به‌خاطر

• ترس‌شان، ریسک تجارت یا کسب و کارهای آزاد را نمی‌پذیرند و ترجیح می‌دهند استخدام بشوند.

• همچنین خیلی از پدر و مادرها وقتی کسی به خواستگاری دخترشان می‌آید، اول از او می‌پرسند:

• شغلت چیست؟ یک جایی استخدام هستی یا نه؟!

• چرا اکثراً دنبال استخدام هستند؟ عمدتاً برای این است که می‌خواهند خیالشان راحت بشود؛ یعنی

• می‌خواهند از ترس فقر، خیالشان راحت بشود (البته این را به‌طور مطلق نمی‌گوییم،

• یعنی مواردی هم وجود دارد که این‌گونه نیست)

خدا توی قلب آدم ترسو نمی‌آید!

• اگر از چیزی غیرخدا نترسی و هیچ کاری را به‌خاطر ترس انجام ندهی، یک زندگی متفاوتی خواهی

• داشت. اصلاً از آن به بعد، قوّت قلب پیدا می‌کنی، قلب قوی پیدا می‌کنی، قلب خودت

• را حس می‌کنی و تازه خدا می‌آید توی این قلب. خدا توی قلب آدم ترسو نمی‌آید. لذا اولین

• صفت یا مهمترین صفتی که عرفا پیدا می‌کنند شجاعت است. عارف به‌شدت قوّت قلب دارد!

• یک نمونه‌اش حضرت ابراهیم(ع) است که وقتی می‌خواستند او را داخل آتش نمرود بیندازند، اصلاً

• نترسید. حتی وقتی جبرئیل آمد کمکش کند، او نپذیرفت و فرمود: «خدا هست؛ او خودش یاری‌ام

• می‌کند!» لذا ابراهیم «خلیل‌الله» شد، عزیز خدا و رفیق خدا شد و به آن مقام رسید. مکه هم محلّ

• تعظیم نشانه‌های حضرت ابراهیم(ع) است.

اولین یا بیشترین امتحان‌های الهی، امتحان ترس است

• خداوند با ترساندن، ما را امتحان می‌کند. می‌فرماید: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ

• الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَرات‏…»(بقره/155) اولین امتحان یا بیشترین امتحان خداوند، ترساندن است؛

• بعدش گرسنگی، نقص در اموال و بلاهای دیگر است. اکثر موضوعاتی که از آنها می‌ترسید،

• فقط امتحان نترسیدن است، همین‌که نترسید، امتحان را پیروز شده‌اید. بگو خدایا نمی‌ترسم.

• اگر ما به فضیلت شجاعت هم نمی‌توانیم برسیم، لااقل سعی کنیم حقارت و ذلّت ترسیدن را نداشته

• باشیم. متاسفانه ما غالباً داریم با ترس زندگی می‌کنیم، یعنی انگیزۀ بسیاری از رفتارهای ما در زندگی،

• ترس است. به‌حدی که اگر این ترس، برداشته شود، اصلاً شاید هیچ کاری انجام ندهیم؛ از بس که عادت

• کرده‌ایم همۀ کارها را به‌خاطر ترس، انجام بدهیم!

اکثر تعلیمات دینی ما به‌گونه‌ای است که ترس ما را از بین ببرد

• اکثر تعلیمات دینی ما به‌گونه‌ای است که می‌خواهد این ترسِ ما (ترس از غیرخدا) را از بین ببرد؛

• حالا با مفاهیم مختلف از «توکّل» گرفته تا خیلی از مفاهیم دیگر.

• وقتی به قرآن نگاه کنی، می‌بینی که خدا طوری با تو حرف می‌زند، انگار که هیچ‌‌کاره‌‌ای و همۀ کارها

• دست خداست. مثلاً می‌فرماید: «یُضِلُّ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدی مَنْ یَشاءُ» (نحل/93) «وَ اللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ

• بِغَیْرِ حِسابٍ» (نور/38) و «فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلکِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَ ما رَمَیْتَ إِذْ رَمَیْتَ وَ لکِنَّ اللَّهَ رَمى»

• (انفال/17)‏ یا می‌فرماید: اگر فردا می‌خواهی یک کاری انجام بدهی، بگو ان‌شاءالله «وَ لَا تَقُولَنَّ لِشَىْ‏ءٍ

• إِنىّ‏ِ فَاعِلٌ ذَالِکَ غَدًا* إِلَّا أَن یَشَاءَ اللَّهُ»(کهف/23و24) وقتی فهمیدی کارها دست تو نیست و دست

• کسی غیرخدا هم نیست، آن‌وقت دیگر دلیلی برای ترس وجود ندارد، پس دیگر نترس، از چه می‌ترسی؟!

• آیت‌الله بهجت(ره) می‌فرمود: هیچ کودکی نمی‌ترسد از اینکه فردا گرسنه بماند چون می‌گوید مامان

• هست، بابا هست. لذا خیلی راحت می‌تواند بازی کند، سرگرم باشد و از زندگی‌اش لذت ببرد.

• اگر یک بچه‌ای بخواهد از بابت رزق و روزی‌اش بترسد، روحش متلاشی می‌شود. الان هم خیلی از ما

• مثل بچه‌های متلاشی‌شده هستیم، هرچند به ما می‌گویند که «او بزرگ شده است و عقلش می‌رسد»

• اما اینها عقل نیست؛ عقل که آدم را نمی‌ترساند! البته اگر عقل کسی، درست کار نکند، سطحی‌نگر

• باشد و بخواهد  فقط تا نوک بینیِ خودش را ببیند و آینده را نگاه نکند، او ترسو می‌شود. اما اگر عقل

• انسان، کامل‌تر نگاه کند، دیگر از چیزی نمی‌ترسد.

یک رکن محبوبیت سردار سلیمانی، شجاعت ایشان است

• دربارۀ سردار سلیمانی یک نکته‌ای را با شما در میان بگذارم. در این چند روز خیلی دلم گرفته است،

• البته دربارۀ سردار سلیمانی خیلی صحبت می‌شود، اما ایشان دچار یک غربت خیلی بزرگ شده است.

•  در این چند روز بعد از شهادت سردار سلیمانی، از صداوسیما و رسانه‌های مختلف، از اخلاص ایشان

• زیاد شنیده‌ایم. چرا این‌همه عالم را به‌هم ریخت و این‌همه دلها را تسخیر کرد؟ همه می‌گویند به‌خاطر

• اخلاص ایشان است. شکی در صحّت این حرف نیست و این به‌جای خودش محفوظ است ولی آیا هر

• کسی مخلص باشد این‌قدر محبوب می‌شود؟ نه!

• بی‌تردید رکن رکین محبوبیت ایشان و این زلزله‌ای که ایجاد کرده، اخلاص است، اما یک رکن دیگرش،

• شجاعتِ ایشان است. مثلاً این فیلم را زیاد پخش می‌کنند که سردار سلیمانی، خیلی راحت دارد روی

• خاکریز راه می‌رود؛ انگار آنجا راحت‌تر می‌تواند فکر کند؛ با اینکه خطر اصابت گلوله از سوی دشمن وجود

• دارد. یا فیلم دیگری هست که ایشان دارد می‌رود از کنار خاکریز به آن‌طرف نگاه کند، اما چند نفر از

• همراهانش، او را می‌گیرند که جلوتر نرود تا دشمن او را با تیر نزند. این رکن شجاعت، در محبوبیت شهید

• حججی هم بسیار مؤثر بود. مردم در آن نگاه آخر شهید حججی، یک نترسیدن دیدند و تمام شد! همه

• متحوّل شدند.

خدا می‌داند حضرت زهرا(س) چه رزمنده‌هایی را شجاع تربیت کرده است!

• شهادت یک شجاعتی می‌خواهد. دربارۀ شهدای دفاع مقدس، باید روی این موضوع کار بشود و

• مستندهایی ساخته بشود که نشان بدهد مادرِ یک شهید، بچه‌اش را چطور تربیت کرده که او به این حد

• از شجاعت رسیده است؟ حتماً مادرش یک مایه‌ای از شجاعت داشته و یک جاهایی به بچه‌اش گفته

• است «نترس!» یا نترسیدن خودش را به بچه‌اش نشان داده است و الّا فرزندش، به مقام شهادت

• نمی‌رسید.

• خدا می‌داند که حضرت زهرا(س)، در جبهه‌ها چه رزمنده‌هایی را شجاع تربیت کرده است! دوستان من،

• همۀ شما می‌توانید طوری زندگی کنید که حضرت زهرا(س) برای شما مادری کند، ایشان مادر معنوی

• شما هم هست، اگر معرفت پیدا کنید، ایشان برای شما مادری می‌کند. کافی است مثل بچه‌ای که

• مادرش را از دست داده درِ خانۀ حضرت زهرا(س) گریه کنید و به ایشان متوسل بشوید…

• در این چند روز، می‌دیدیم که مردم واقعاً به‌هم‌ریخته، ناراحت و عصبی بودند، دست و دلشان به کار

• نمی‌رفت و می‌گفتند: «قهرمان‌مان را زدند» حالا اگر مادرتان را زده بودند، چه می‌شد! ببینید

• امام‌حسن(ع) و امام‌حسین(ع) در مدینه چه کشیدند!

• مردم ما بعد از شهادت سردار سلیمانی، از «انتقام» می‌گویند، اما می‌دانید که در خانۀ علی(ع) کسی

• نمی‌توانست از انتقام حرف بزند؟ مردم اینجا بیرون ریختند و تظاهرات کردند و تشییع پیکر شهدا بسیار

• باشکوه بود، اما فاطمه زهرا(س) را شبانه و مخفیانه به خاک سپردند. حتی به بچه‌ها فرمودند که

• آستین‌ها را روی دهان بگذارند تا صدای گریۀ آنها بلند نشود. گریه و نالۀ بچه‌های فاطمه(س) در سینه و

• گلویشان مانده است که الان ما بعد از 1400سال این‌طور برای ایشان گریه می‌کنیم…