#پرسش_پاسخ

✍️آیا فکر کردن به برخوردهایى که با نامحرم داشته‌ایم گناه است و راه مبارزه
با این افکار چیست⁉️

💢در ابتدا گفتنى است؛ فکر گناه از جهت فقهى و حقوقى گناه نیست اما از جهت اخلاقى خطا و ناصواب است، زیرا یکى از کانون‌هاى تصمیم‌گیرى در وجود آدمى، فکر و اندیشه است. در حقیقت فکر سالم، ثمره و بازده سالم، و فکر آلوده، بازده ناسالم و آلوده به دنبال دارد.

🔅امام على علیه السلام مى‌فرماید:
«من کثر فکره فى المعاصى دعته الیها»؛ «کسى که زیاد درباره گناه فکر کند، او را به گناه سوق مى دهد».
📚میزان الحکمه، جلد ۳، صفحه ۲۴۶۵.

🔸تفاوتى که میان گناه در قانون‌هاى اجتماعى و مذهبى وجود دارد، این است که در جامعه تمام کیفرها به عمل مربوط مى‌شود و تا شخصى به گناهى دست نزند، تحت پیگیرد کیفرى و قانونى قرار نمى‌گیرد، اما در فرهنگ اسلامى، امامان معصوم علیهم السلام ما را از اندیشه و فکر گناه نیز برحذر داشته‌اند.

🔹به دیگر سخن، اسلام در پى آن است تا گناه را از سرچشمه بخشکاند و آلودگى را در نطفه
خفه کند و در حقیقت پایه اعمال را از نظر کیفر و پاداش روى اندیشه و نیت افراد بنا نهاده‌اند! در این راستا حضرت عیسى علیه السلام ضمن گفتارى به حواریون فرمود: «موسى بن عمران علیه السلام به شما دستور داد تا زنا نکنید، ولى من به شما امر مى‌کنم که روح خود را به زنا خبر ندهید (فکر زنا نکنید) تا چه رسد به انجام آن! زیرا کسى که روح و فکرش را به زنا خبر دهد، مانند کسى است که در اطاق رنگینى آتش روشن کند، دود آتش نقشه‌هاى رنگین آن اطاق را کثیف مى‌کند، گرچه خانه را نسوزاند!».
📚مجلسى، بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۳۳۱.

🔸 یعنى، فکر گناه، کانون تصمیم‌گیرى وجود انسان را آلوده کرده و چنین کانونى به تاریکى گناه نزدیک‌تر است تا به سفیدى اطاعت الهى!

🛑 فرد مسلمانى در یکى از جنگ‌ها به دست کفّار به قتل رسید و بعد به «قتیل الحمار»؛ «کشته راه خر» معروف شد. علت این نامگذارى به این بود که هدف او از نبرد، غنیمت بردن الاغ شخص کافر بود اما متأسفانه خودش کشته شد.
📚ملا محمدمهدى نراقى، جامع السعادت، ج ۳، س ۱۱۳.

💢ناگفته نماند که نیّت گناه دو صورت دارد:
یکم، به معناى خطور قلب است که گاهى بى‌اختیار بر قلب خطور کرده و استقرارى ندارد؛ و این قسم حرمت نداشته و مورد مؤاخذه نیست و سؤال مورد نظر هم از همین نوع است. دوم، به معناى عزم و تصمیم جدى بر گناه که به دنبال آن، عملى در خارج صورت پذیرد. و مقصود از روایاتى که آن را گناه و مورد بازخواست دانسته‌اند همین قسم دوم است که به
صورت جدى تصمیم بر گناه بگیرد.

📌 در ضمن شمارى از راه کارهاى مبارزه با این افکار عبارتند از:
۱. شرکت نکردن در مجالسى که حریم مرد و زن نامحرم رعایت نمى‌شود، به خصوص پرهیز جدى از مکان‌هاى خلوت که مانع از ورود دیگران است.
۲. در صورت حضور در چنین جمعى، از دقت و ریزبینى نسبت به افراد نامحرم دورى جستن.
۳. یاد پروردگار متعال در همه احوال، چه در برخورد با حلال و چه هنگام نزدیکى به حرام.
۴. برنامه ریزى بهینه در استفاده از سرمایه گرانمایه عمر، در بخش هاى گوناگون اجتماعى، مذهبى، فرهنگى، ورزشى، تفریح هاى سالم و…، که بهترین فرصت براى وسوسه ها و راه یابى شیطان زمان هاى خالى از برنامه است.
۵. گزینش دوستان و افراد شایسته، که هم در امور دنیوى و هم در جنبه آخرتى یار و
مددکار انسان باشند.

🔅در پایان باید گفت: اگر دل از اخلاق فاضله و یاد و ذکر الهى تهى شود، مأمن و محل استقرار شیطان مى‌شود:
«وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ»؛
«هر که از یاد خداى رحمان روى گرداند، شیطانى را برانگیزیم تا قرین وى باشد».
📚 سوره زخرف ، آیه ۳۶.

📚گناه و توبه (مجموعه اخلاق دانشجویى) / نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، معاونت مطالعات راهبردى – اداره مشاوره وپاسخ.

👌کانال تخصصی نجات از گناه مؤسسه مصاف
🔗 @nejatazgonah