على (ع ) امام و سرپرست مردم بعد از رسول خدا(ص )

منصور بن حازم مى گويد: به محضر امام صادق (ع ) رفتم ، و عرض كردم : خداوند برتر از آن است كه به وسيله مخلوقاتش شناخته شود، بلكه مخلوقات ، به سبب خدا شناخته مى شوند.
امام : راست گفتى .
منصور: كسى كه بداند براى او پروردگارى هست ، سزاوار است بداند كه خدا در مورد بعضى از امور، خرسند است و درباره بعضى ديگر خشمگين است ، و خرسندى او جز به وسيله وحى او يا رسول او معلوم نگردد، و كسى كه بر او وحى نمى شود، بايد در جستجوى كسى باشد كه بر او وحى مى شود، كه همان پيامبران باشند، وقتى كه پيامبران را يافت بايد بداند كه آنها حجت و راهنما از جانب خدا هستند، و پيروى از آنها واجب است .
سصپس منصور افزود: من با اهل تسنن چنين مناظره كردم :
آيا شما مى دانيد كه پيامبر(ص ) حجت خدا در ميان انسانها بود؟
اهل تسنن : آرى اين را مى دانيم .
منصور: پس از رحلت پيامبر(ص )، حجت و راهنماى مردم كيست ؟
اهل سنت : قرآن ، بعد از رسول خدا(ص )، حجت و راهنماى مردم است .
منصور: من در رابطه با قرآن ، ديدم تمام فرقه هاى اسلامى ، به آن ايمان دارند، و هر فرقه اى از مسلمين براى غلبه بر فرقه ديگر، به قرآن استدلال مى كند(و آيات قرآن را طبق سليقه خود، بر عقيده خود تطبيق مى نمايد)، از همين موضوع دانستم كه قرآن بايد داراى قيم (سرپرست و راهنما و تفسير كننده ) باشد، و آن قيم ، آيات قرآن را هر گونه معنى كند حق است ، بر اين اساس به اهل تسنن گفتم :
به من بگوئيد، قيم و راهنماى قرآن كيست ؟
اهل تسنن : راهنماى قرآن ، افرادى هستند مانند: ابن مسعود، عمر، خذيفه .
منصور: آيا آنها تمام قرآن را مى دانند؟
اهل تسنن : نه .
منصور: من هيچكس را نديده ام كه بگويد كسى جز حضرت على (ع )، همه قرآن را مى داند، زيرا هر وقت مطلب نامعلومى به ميان آيد، آن گويد: نمى دانم ، و اين گويد: نمى دانم و… ولى على (ع ) مى گويد: (من مى دانم )، از اين طريق گواهى مى دهم كه على (ع ) قيم و راهنماى حقيقى قرآن است ، و اطاعت او لازم است ، و او حجت خدا پس از پيامبر(ص ) بر مردم است ، و او هر چه در معنى آيات قرآن بگويد حق است .
امام صادق (ع ) (شيوه جالب استدلال و بيان منصور را پسنديد و به او) فرمود: رحمك الله :(خدا تو را رحمت كند)⁽¹⁷⁰⁾