دو انار آسمانى و شركت على (ع ) در خوردن يكى از آنها

عصر پيامبر(ص ) بود، بر آن حضرت وارد شد، و دو عدد انار را كه آورده بود به پيامبر(ص ) داد.
پيامبر(ص ) يكى از آن انارها را خورد، و انار ديگر را دو نصف كرد، نيمى از آن را خود خورد، و نيم ديگر را به على (ع ) داد، و آن حضرت آن را خورد.
سپس پيامبر(ص ) به على (ع ) فرمود:
(برادرم ! آيا مى دانى ، اين دو انار چه بود؟).
على : نه ، نميدانم .
پيامبر: انار اولى : (نبوت ) كه مخصوص من است و تو از آن ، بهره اى ندارى ، ولى ديگرى علم و دانش بود كه تو در آن با من شريك هستى .
امام صادق (ع ) پس از نقل اين حكايت فرمود:(خداوند هيچ علمى را به پيامبر(ص ) نياموخت ، مگر اينكه به او فرمان داد تا آن علم را به على (ع ) بياموزد).
امام باقر(ع ) نيز پس از نقل اين حكايت فرمود: هيچ حرفى از علم را پيامبر(ص ) از خدا دريافت نكرد مگر اينكه آن را به على (ع ) آموخت ، سپس همان علم (با آنهمه وسعت ) به ما رسيد).
آنگاه امام باقر(ع ) دست خود را بر سينه اش نهاد ⁽¹⁷⁷⁾