سبقت عجم در پذيرش و تاءييد دين
|
(ابراهيم يكى از فرزندان امام كاظم (ع ) بود، ولى فرزندان ناخلف بود، و در مورد امامت بعد از پدر، مزاحمتهائى براى حضرت رضا(ع ) ايجاد مى كرد)
على بن اسباط مى گويد: به حضرت (ع ) عرض كردم : (مردى نزد برادرت ابراهيم رفته (و او را اغفال كرده ) و به او گفته : پدرت وفات نكرده است ، آيا شما نيز مانند ابراهيم ، چنين عقيده اى داريد؟)
امام رضا: شگفتا! آيا رسول خدا(ص ) ميميرد، ولى موسى (پدرم ) نمى ميرد، سوگند به خدا پدرم وفات كرد، چنانكه رسول خدا(ص ) وفات كرد ولى خداوند متعال از آن لحظه رحلت پيامبر(ص ) به بعد و زمانهاى بعد از آن ، به طور پى گير اين دين را بر عجم زادگان منت مى گذارد، ولى همين توفيق را از بعضى از خويشان پيامبر(ص ) (به خاطر عدم شايستگيشان ) باز مى دارد، همواره به عجم زادگان عطا مى كند و از خويشان پيامبر(ص ) باز مى دارد، من هزار دينار بدهكارى ابراهيم را – پس از آنكه بر اثر نادارى تصميم بر طلاق همسران ، و آزاد نمودن بردگانش گرفته بود- ادا كردم (در عين حال در برابر محبتهاى من ، دست از كينه توزى بر نمى دارد) چنانكه شنيده اى برادران يوسف (ع ) چه كردند، يوسف چه ستمها و آزارها از برادرانش ديد.(314)
(به اين ترتيب امام رضا(ع ) از برادرش ابراهيم كه از خويشان پيامبر(ص ) است ، سخت انتقاد كرد، و عجم زادگان را كه توفيق پذيرش دين خدا و امامان بر حق را يافته اند، برتر از عربهاى كج انديش دانست و ملاك برترى را به تقوا و حق پرستى دانست ، نه خويشى و فاميل ، و اين خود گله اى بود كه امام هشتم (ع ) از برادرش نمود با اينكه به او آنهمه محبت نموده بود، چنانكه شاعر گويد:
من از بيگانگان هرگز ننالم
|
| هر آنچه كرد همان آن آشنا كرد |
|
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
