این پاداش، خاص است.

این پاداش، خاص است.

  از امام رضا (علیه‌السلام) در تفاوت عابد و فقیه نقل است که:
«روز قیامت به #عابد گفته می‌شود: آدم خوبی بودی، به فکر نجات خودت بودی، زحمت خود را از دوش مردم برداشتی و برای مردم هزینه نداشتی، به بهشت برو.

اما #فقیه کسی است که راه رضوان الهی را رفته و بقیه را نیز می‌برد، خیرش را به دیگران افاضه می‌کند و آنان را از دشمنان نجات می‌دهد، نعمت‌های بهشتی را بر مردم افزونی می‌بخشد و آنها را برای مسیر تحصیل رضای خدا آموزش می‌دهد.

  لذا به فقیه گفته می‌شود ای کسی که سرپرستی هدایت ایتام آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و دوستداران و شیعیان ضعیف را به عهده گرفتی،
برای #شفاعت هر کس که از تو بهره‌مند شده یا دانش آموخته، بلند شو و بایست.
و به همراه او جمعیت‌ بسیاری که در فراگیری علوم از او برای خود و دیگران مجاهدت داشتند، وارد بهشت می‌شوند.»[1]

[1] منیة المرید، ج ۱، ص ۱۱۷.

  برگرفته از جلسات «ادب علم آموزی (https://taalei-edu.ir/workshop/313)»

✅@Aminikhaah