بيست خصلت مؤ من كامل

عصر پيامبر(ص ) بود، امير مؤ منان على (ع ) در مدينه ، عبور مى كرد، در مسير راه خود، دو جلسه از مسلمانان را مشاهده كرد، نخست جلسه اى را كه افراد قريش (و مسلمانان مكه ) در آن بودند ديدند، ديد كه جامه هاى سفيد پوشيده بودند، رنگ صاف داشتند، و بسيار مى خنديدند، هر كس كه از آنجا عبور مى كرد، به او با انگشت اشاره مى كردند، سپس آن حضرت از كنار قبيله (اوس و خزرج ) (مسلمانان مدينه ) عبور كرد، آنها را ديد كه پيكرهايشان فرسوده شده ، و گردنشان باريك ، و رنگشان زرد بود و فروتنى و خشوع سخن مى گفتند.
امام على (ع ) از ديدن اين دو جلسه متفاوت ، تعجب كرد، هماندم به حضور پيامبر(ص ) رسيد، و ماجراى دوگانگى آن دو جلسه را به عرض حضرت رسانيد، سپس عرض كرد: همه افراد اين دو جلسه ، ايمان به اسلام دارند، از شما مى خواهم ، ويژگيهاى مؤ من راستين را بيان فرمائيد(تا روشن شود كه از اين دو گروه ، كدام يك در مسير ايمان كامل هستند، و همه مسلمانان حاضر و آينده ، با الگو قرار دادن آن ويژگيها، برنامه صحيح اسلامى را در زندگى خود تنظيم نمايند)
پيامبر(ص ) اندكى سر به زير انداخت و سپس سر بلند كرد و فرمود: بيست خصلت و ويژگى در انسان مؤ من ، بايد باشد، تا ايمانش به درجه عالى برسد، و آن عبارت است از:
1 – حضور در نماز جماعت .
2 – شتاب و جديت در اداى زكات .
3 – غذا رسانى به تهى دستان .
4 – دست نوازش به سر يتيم كشيدن .
5 – پاكيزه نمودن لباسهاى خود.
6 – به كمر بستن بند جامه (براى پوشش خوب ، و نكشيدن لباس در زمين ).
7 – دروغ نگفتن در خبر دادن .
8 – عدم پيمان شنى ، نسبت به وعده هاى خود.
9 – خيانت نكردن به امانت .
10 – راست گوئى .
11 – زاهدان در شب .
12 – و شير دلاور روز بودن .
13 – روزه داشتن در روزها.
14 – شب زنده دارى و مناجات با خدا.
15 – نيازردن همسايه .
16 – آزار نيافتن همسايه از آنها.
17 – گام برداشتن در زمين ، با آرامش و تواضع .
18 – توجه و رسيدگى به امور بيوه زنان .
19 – شركت در شييع جنازه .
20 – تقوا – خداوند ما و شما را از پرهيزكاران قرار دهد.⁽⁴⁷²⁾
(به اين ترتيب امام على (ع ) در يافت كه افراد جلسه دوم (جلسه اوس و خزرج ) به ويژگيهاى مؤ منان راستين شبيه تر و نزديكترند، ولى افراد جلسه اول (قريشيان ) از مرز ايمان كامل ، پرت و گم گشته اند)