شکرگزاری پای درس جواد الائمه (علیه السلام)
🔹️یک حدیث از امام جواد (علیه السلام) راجع به ازدیاد نعمت بخوانم. یک سفری امام جواد (صلوات الله علیه) از مدینه به کوفه تشریف می آوردند. به حسب نقلی که در روایت هست یک شترداری که شترش را کرایه کردند و خودش هم همراهشان بود، ساربان بود، شتردار بود، از مدینه ایشان را برد تا کوفه تا عراق.
🔹️وقتی حضرت رسیدند چهارصد دینار به او دادند. چهارصد دینار خیلی پول است؛ فرض کنید هر دیناری یک سکه آزادی حساب کنیم. چهارصد دینار طلا حضرت دادند به این شتربان که با آن ها بود. این به طمع افتاد که آقا بیشترش کنید خب جواد است دیگر جود و کرم حضرت را دید به طمع افتاد.
🔹️حضرت فرمودند: «لاینقطع المزید من الله الا ان ینقطع الشکر؛ زیادی نعمت از سوی خدا قطع نمی شود مگر آنکه شکرگذاری قطع شود.»
🔹️اولا اشاره بود به این که این ها زیاد است. حق تو این قدر نبود. بعد هم این نعمت خداست. نمی گویم من دادم: «لاینقطع المزید من الله».
🔹️بعدش هم این که بیشتر به تو نمی دهم چون قدردانی نکردی می فهمی که این قدر حقت نبود تو به جای این که قدردانی کنی و تشکر کنی تازه داری چانه می زنی که بیشتر بگیری تو استحقاق نداری.
🔹️و بدان اگر بعد از این هم شکر نعمت های خدا را به جا نیاوری نعمت خدا قطع می شود. [حضرت فرمود:] اگر شکر قطع شد منتظر باشید نعمت قطع می شود.
🔹️بنابراین برای این که ما شکر نعمت های خدا را به جا بیاوریم باید اول هر خوبی را بگوییم از اوست؛ حتی اراده خیری که در ما پیدا می شود. خدایا تو این نعمت را به ما دادی من خودم که نداشتم.
🔹️من چیزی نبودم تا اراده ای داشته باشم، تا قدرت تصمیم گیری داشته باشم، تا وسایلش برایم فراهم شود، حتی تا این جا هم باید آدم خودش را مدیون خدا بداند تا خدا توفیق دهد که خدایا توفیق بده که من باز هم این کار خیر را اراده کنم، انجام دهم، از وسایل استفاده کنم.
این اولین مرتبه شکر است که آدم لااقل به زبان بگوید که برای توست!
🔺️استاد علامه مصباح یزدی، ۱۳۹۴/۰۶/۲۲
بنیاد بینالمللی طلیعه ظهور
✧رسانۀ همعهد
👈 با ما همراه شوید:
@hamahdzohoor