مرافقت با درويشان

اشاره است به كريمه و اصبر نفسك مع الذين يدعون ربّهم ج والعشى يريدون وجهه و لا تعد عيناك عنهم تريد زينة الحيوة الدنيا و لا تطع من اغفلنا قلبه عن ذكرنا و اتبع هويه و كان اءمره فرطا ⁽¹²⁹⁾
آيه در شاءن سلمان و ابوذر و صهيب و خباب و غير آنان از فقراى اصحاب رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم نازل شده است . و به عبارت تفسير منهج الصادقين :
جمعى از مؤ لفة القلوب چون عيينة بن حصين و اقرع بن حابس و اءمثال ايشان گفتند: يا رسول الله ما اشراف عربيم با سلمان و ابوذر و ساير فقراى مسلمانان همنشينى نتوانيم كرد، اگر تو ايشان را دور سازى ما نزديك تو آمده به تعلّم احكام شرع قيام نماييم ، آيه آمد كه صبر كن بر صحبت درويشان كه در اوقات صبح و شام براى رضاى خداى به پرستش او مى گذرانند بايد كه در نگذرد چشمهاى تو از ايشان – يعنى بايد كه نظر از ايشان بر ندارى و به غير ايشان التفات نكنى – در حالتى كه به آن نگريستن تو به غير، خواهى آرايش زندگانى دنيا را، و فرمان مبر آن را كه غافل گردانيده ايم دل او را از ياد كردن خود، و او پيروى كرده است آرزوهاى خود را و هست كار آن پيش افتاده بر حق و در گذشته از صواب …
حافظ را در مدح درويشان غزلى بدين مطلع است : ((روضه خلد برين خلوت درويشان است … )) و متاءله سبزوارى نيز به استقبال از حافظ غزلى بدين مطلع سروده است : ((جام جم مظهر اعظم دل درويشان
است )).⁽¹³⁰⁾