لعنت بر فلان

حكيمى ، شخصى زاهد و پارسايى را ديد كه تسبيحى در دست داشت و يك به يك ، حكما را نام مى برد و لعن مى كرد. حكيم از او پرسيد: ((چرا اينان را لعن مى كنى و چه چيز باعث شده است كه آنها مستحق لعن بدانى ؟))
زاهد پاسخ داد: ((آنها قايل به وحدت واجب الوجود هستند)).
حكيم خنديد و گفت : ((من نيز قايل به وحدت واجب الوجود هستم )).
شخص به خشم آمد و گفت : ((اسمت چيست ؟))
حكيم جواب داد ((فلان )).
شخص گفت : الهم العن فلانا.⁽³¹²⁾