احادیث ائمه (ع)

«گرامیداشت اهلبیت» حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه و آله): عظِّموا أهلَ بَيتي في حَياتي و مِن بَعدي و أكرِموهُم وفَضِّلوهُم؛ دانش‌نامه قرآن و حدیث، ج 10, ص 374, ح 916 اهل بيت مرا در حياتم و پس از من بزرگ و گرامى بداريد و آنان را[بر ديگران] برترى دهيد.

«شفابخش بیماریها» حضرت امام علی (عليه السلام): ذِكرُنا أهلَ البَيتِ شِفاءٌ مِنَ الوَعكِ وَالأَسقامِ و وَسواسِ الرَّيبِ؛ ميزان الحكمة، ح 21703 ياد ما، اهل بيت، شفابخش بيمارى‏ها و ناخوشى‏ها و وسوسه شک است.

«فهم و ابلاغ سخن پیامبر» حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه و آله): نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِي فَوَعَاهَا وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ يَسْمَعْهَا؛ دانش‌نامه قرآن و حدیث، ج 15, ص 30, ح 18 خداوند ، شاد گردانَد آن بنده اى را كه سخنم را بشنود و بفهمد و حفظ كند و به كسى كه آن را نشنيده ، برساند.

«حقیقت ولایت و محبت و پیروی» حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه و آله): وِلايَةُ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ وِلايَةُ اللَّهِ و حُبُّهُ عِبادَةُ اللَّهِ وَ اتِّباعُهُ فَريضَةٌ مِنَ اللَّهِ؛ بشارة المصطفى، ص 16 ولايت على بن ابى‏طالب سلام الله علیه ولايت خدا، و محبّت او عبادت خدا و پيروى از او فريضه‏اى از جانب خدا است.

«شناخت دشمن» حضرت امام علی (عليه السلام): من ساتَرَكَ عَيبَكَ و عابَكَ في غَيبِكَ فهُوَ العَدُوُّ ؛ فَاحذَرهُ؛ میزان الحكمة، ح12176 هركه عيب تو را از تو پنهان سازد و پشت سرت عيبجويى كند، او دشمن است، از او حذر كن.

«عمل آگاهانه» حضرت امام کاظم (عليه السلام): قَليلُ العَمَلِ مِنَ العالِمِ مَقبولٌ مُضاعَفٌ ،وكَثيرُ العَمَلِ مِن أهلِ الهَوى والجَهلِ مَردود. الكافي ،ج 1، ص17،ح12. عمل اندك از دانشمند پذيرفته و افزون گردد و عمل بسيار از اهل هوى و هوس و نادانى ردّ شود.

«دانش عزتمندترین گوهر» حضرت امام علی (عليه السلام): أعَزُّ العِزِّ العِلمُ، لِأَنَّ بِهِ مَعرِفَةُ المَعادِ وَالمَعاشِ؛ علم و حكمت، ح 40 عزّت‏‌مندترين عزّت، علم است؛ زيرا معاد و معاش با آن شناخته مى‏شود.

«شیعیان ما در ظهور» حضرت امام سجاد (عليه السلام): إذا قامَ قائِمُنا أذهَبَ اللّهُ عَن شيعَتِنَا العاهَةَ و جَعَلَ قُلوبَهُم كزُبَرِ الحَديدِ؛ الخصال ، ج ۲ ، ص ۵۴۱ آنگاه كه قائم ما قيام كند، خدا آفت را از شيعيان ما بزدايد و دل‌هایشان را چون پاره‌های آهن [استوار] سازد.

«نگه داشتن زبان» حضرت امام علی (عليه السلام): وَ اللّهِ ما أرى عَبْدا يَتَّقى تَقْوىً تَنْفَعُهُ حَتَّى يَخْزِنَ لِسانَهُ؛ نهج البلاغه، خطبه 176 به خدا سوگند، بنده با تقوايى را نمى‏شناسم كه تقوايش او را سود دهد مگر آن كه زبانش را نگه دارد.

«آثار توکل» حضرت امام علی (عليه السلام): مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه‏ِ ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَسْبابِ؛ غررالحكم، ح 9028 هر كس به خدا توكل كند، دشوارى‏ها براى او آسان مى‏شود و اسباب برايش فراهم مى‏گردد.