احادیث ائمه (ع)

  « سوگواری حضرت ام البنین (س) » حضرت امام صادق : كانَت اُمُّ جَعفَرٍ الكِلابِيَّةُ تَندُبُ الحُسَينَ عليه السلام وتَبكيهِ وقَد كُفَّ بَصَرُها ، فَكانَ مَروانُ وهُوَ والِ المَدينَةِ يَجيءُ مُتَنَكِّرا بِاللَّيلِ حَتّى يَقِفُ ، فَيَسمَعُ بُكاءَها و نَدبَها؛امالي شجري ، ج ۱، ص ۱۷۵  اُمّ جعفر كِلابى (امّ البنين)، براى حسين عليه السلام مرثيه مى سراييد و مى …

  «پاکيزگی طبيعت» حضرت امام صادق : لا تَطیبُ السُکنی‏ إلّا بِثَلاثٍ، الهَواءِ الطَّیِّبِ وَ الماءِ الغَزیرِ العَذبِ و الأرضِ الخَوّارَةِ؛ تحف العقول ،ص320  زندگی جز با سه چیز خوش نمی‏شود، هوای پاک، آب فراوان گوارا و زمین نرم و سست (آماده زراعت).  

  « فکر و مشورت » حضرت امام علی : تَفَكَّر قَبلَ أن تَعزِمَ وَ شاوِر قَبلَ أن تُقدِمَ وَ تَدَبَّر قَبلَ أن تَهجُمَ؛ غررالحکم، ح ۴۵۴۵  پيش از تصميمگيرى بينديش و پيش از اقدام، مشورت كن و پيش از داخل شدن [در كار] تدبّر كن.  

  « کلید تفکر » حضرت امام حسن مجتبی : عَلَيكم بِالفِكرِ، فَإنَّهُ حَياةُ قَلبِ البَصيرِ ومَفاتيحُ أبوابِ الحِكمَةِ؛ اعلام الدين، ص 297  بر شما باد به تفكر؛ كه تفكر مايه حيات قلب شخص بصير و كليد درِ حكمت است.  

  « فقط اختیار یار » حضرت امام حسن مجتبی : مَنِ اتَّكَلَ عَلى حُسنِ الاِختيارِ مِنَ اللّهِ لَهُ لَم يَتَمَنَّ أنَّهُ في غَيرِ الحالِ الَّتِي اخْتارَهَا اللّهُ؛ تحف العقول، ص ۱۶۹  هر كس به حُسن اختيار خدا براى او اعتماد كند، آرزو نمی‌کند كه در حالتى جز آنچه خدا برايش اختيار كرده است، باشد.  

  « بالاترین آسایش » حضرت امام صادق : أروَحُ الرَّوْحِ اليَأسُ عنِ الناسِ؛ مشكاة الأنوار، ص184  بالاترين آسايش، چشم اميد بركندن از مردم است.  

  « سفارش به كوتاهىِ آرزو » حضرت امام علی : قَصِّرِ الأَمَلَ فَإِنَّ العُمُرَ قَصيرٌ، وَافعَلِ الخَيرَ فَإِنَّ يَسيرَهُ كَثيرٌ. غرر الحكم، ح ۶۸۰۶  آرزو كوتاه دار؛ زيرا عمر كوتاه است، و كار نيك كن؛ زيرا اندكِ آن هم بسيار است.  

  « همراهی با جماعت » حضرت امام علی : اِلزَموا السَّوادَ الأَعظَمَ ؛ فَإِنَّ يَدَ اللّهِ مَعَ الجَماعَةِ ، وإيّاكُم وَالفُرقَةَ ؛ فَإِنَّ الشّاذَّ مِنَ النّاسِ لِلشَّيطانِ ، كَما أنَّ الشّاذَّ مِنَ الغَنَمِ للِذِّئبِ. نهج البلاغة ، خطبة ۱۲۷  “همراه جماعت مسلمانان باشيد؛ زيرا دستِ خدا با جماعت است. از پراكندگى بپرهيزيد؛ زيرا انسان جدامانده از مردم، طعمه شيطان …

  « خودشناسی، مانع پستی‌ها » حضرت امام علی : مَنْ‏عَرَفَ‏شَرَفَ‏مَعْنَاهُ‏ صَانَهُ مِنْ دَنَاءَةِشَهْوَتِهِ وَزُورِمُنَاهُ. غرر الحكم، ح ۹۰۶۹  كسى كه شرافت مقام (مقصد) خويش را بشناسد، آن را از پستىِ هوس خود و دروغ بودن آرزوهايش نگه داشته است.

« نشانه های شقاوت » حضرت رسول اکرم (صلي الله عليه واله وسلم): أَرْبَعُ‏خِصَالٍ ‏مِنَ ‏الشَّقَاءِ جُمُود ُالْعَيْنِ و َقَسَاوَةُ الْقَلْبِ و َبُعْدُالْأَمَلِ وَحُبُّ الدُّنْيَا .من لا يحضره الفقيه، ج ۴، ص ۳۶۰، ح ۵۷۶۲ چهار خصلت، نشان شقاوت است، خشكيدگى چشم، سختىِ دل، دور و درازى آرزو، و علاقه به ماندن در دنيا