احادیث ائمه (ع)

«شناخت دشمن» حضرت امام علی (عليه السلام): من ساتَرَكَ عَيبَكَ و عابَكَ في غَيبِكَ فهُوَ العَدُوُّ ؛ فَاحذَرهُ؛ میزان الحكمة، ح12176 هركه عيب تو را از تو پنهان سازد و پشت سرت عيبجويى كند، او دشمن است، از او حذر كن.

«عمل آگاهانه» حضرت امام کاظم (عليه السلام): قَليلُ العَمَلِ مِنَ العالِمِ مَقبولٌ مُضاعَفٌ ،وكَثيرُ العَمَلِ مِن أهلِ الهَوى والجَهلِ مَردود. الكافي ،ج 1، ص17،ح12. عمل اندك از دانشمند پذيرفته و افزون گردد و عمل بسيار از اهل هوى و هوس و نادانى ردّ شود.

«دانش عزتمندترین گوهر» حضرت امام علی (عليه السلام): أعَزُّ العِزِّ العِلمُ، لِأَنَّ بِهِ مَعرِفَةُ المَعادِ وَالمَعاشِ؛ علم و حكمت، ح 40 عزّت‏‌مندترين عزّت، علم است؛ زيرا معاد و معاش با آن شناخته مى‏شود.

«شیعیان ما در ظهور» حضرت امام سجاد (عليه السلام): إذا قامَ قائِمُنا أذهَبَ اللّهُ عَن شيعَتِنَا العاهَةَ و جَعَلَ قُلوبَهُم كزُبَرِ الحَديدِ؛ الخصال ، ج ۲ ، ص ۵۴۱ آنگاه كه قائم ما قيام كند، خدا آفت را از شيعيان ما بزدايد و دل‌هایشان را چون پاره‌های آهن [استوار] سازد.

«نگه داشتن زبان» حضرت امام علی (عليه السلام): وَ اللّهِ ما أرى عَبْدا يَتَّقى تَقْوىً تَنْفَعُهُ حَتَّى يَخْزِنَ لِسانَهُ؛ نهج البلاغه، خطبه 176 به خدا سوگند، بنده با تقوايى را نمى‏شناسم كه تقوايش او را سود دهد مگر آن كه زبانش را نگه دارد.

«آثار توکل» حضرت امام علی (عليه السلام): مَنْ تَوكَّلَ عَلَى اللّه‏ِ ذَلَّتْ لَهُ الصِّعابُ وَتَسَهَّلَتْ عَلَيْهِ الأَسْبابِ؛ غررالحكم، ح 9028 هر كس به خدا توكل كند، دشوارى‏ها براى او آسان مى‏شود و اسباب برايش فراهم مى‏گردد.

«امان از رسوائی قیامت» حضرت عیسی بن مریم (عليه السلام) وَيلٌ لِمَن كَانَتِ الدُّنيا هَمَّهُ، والخَطايا عَمَلَهُ كَيفَ يَفتَضِحُ غَداً عِندَ رَبِّهِ؛ الأمالي للمفيد، ص ۲۰۹ ،ح ۴۳ واى بر كسى كه دنيا همّ و غم اوست و گناهان، كردار او! فردا[ى قيامت‏]، نزد پروردگارش چه رسوا می‌‏شود.

«برکات صله رحم» حضرت امام صادق (عليه السلام): صِلَةُ الاَرحامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسْمِحُ الكَفَّ وَتُطيبُ النَّفْسَ وَتَزيدُ فِى الرِّزْقِ وَتُنْسِئُ فِى الاَجَلِ؛ کافی ،ج2،ص151 صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاكيزه جان مى‏ نمايد و روزى را زياد مى‏ كند و مرگ را به تأخير مى‏ اندازد

« شرم داشتن از خدا » حضرت امام کاظم (عليه السلام): اِستَحيُوا مِنَ اللّه ِ في سَرائِرِكُم كَما تَستَحيُونَ مِنَ النّاسِ في عَلانِيَتِكُم؛ تحف العقول ، ص۳۹۴ از خدا در نهان هاى خويش شرم داريد ، همچنان كه در عيان از مردم ، شرم مى كنيد.

«صبر در بلاء» حضرت امام علی (عليه السلام): إيّاكَ وَ الجَزَعَ؛ فَإِنَّهُ يَقطَعُ الأَمَلَ، و يُضعِفُ العَمَلَ، ويورِثُ الهَمَّ؛ دعائم الإسلام، ج ۱ ،ص ۲۲۳ ، ميزان الحكمه، ج 2 ،ص18 از ناشكيبى بپرهيز كه آن، اميد را قطع مى كند و عمل را به ضعف مى كشانَد و اندوه به بار مى آورد.