احادیث ائمه (ع)

امام علي (ع) :   الحِلمُ غِطاءٌ ساتِرٌ و العَقلُ حُسامٌ قاطِعٌ ، فَاسْتُرْ خَلَلَ خُلُقِكَ بحِلْمِكَ ، و قاتِلْ هَواكَ بعَقْلِكَ .( نهج البلاغه ، حكمت424)  بردبارى، پرده اى پوشنده است، و خِرد، شمشيرى بُرنده؛ پس، عيبهاى اخلاقى خود را با بردبارى بپوشان، و با خِردت، به جنگ با هوى و هوست برخيز .

امام الكاظم (ع) :    التَّواضُعُ انْ تُعْطِيَ النّاسَ ما تُحِبُّ اءنْ تُعْطاهُ . (وسائل الشّيعة ، ج 15، ص 273، ح 20497.)  تواضع و فروتنى آن است كه آن چه دوست دارى ديگران درباره تو انجام دهند، تو هم همان را درباره ديگران انجام دهى .

امام جواد (ع):   اِعلَم أنَّک لَن تَخلُوَ مِن عَينِ اللهِ، فَانظُر کيفَ تَکونُ. (تحف العقول، ص 455)  بدان که از ديد خداوند پنهان نيستي، پس بنگر که چگونه اي.

إمام الباقر (ع) :    ما عُبِدَ اللّه ُ بِشَيءٍ أفضَلَ مِن عِفَّةِ بَطنٍ و فَرجٍ .( ميزان الحكمة ، ج 7،ص453)  خداوند به وسيله ي چيزى برتر از عفّت شكم و پاکدامني ، عبادت نشده است.

امام جواد (ع)   : إظهارُ الشَّيءِ قَبلَ أن يُستَحكَمُ مَفسَدَةٌ لَهُ ؛ ( تحف العقول ، ص 457)  آشكار كردن چيزى پيش از استوار شدن ، مايه تباهى آن است .

إمام الباقر (ع) :   إيّاكُم و الخُصومَةَ ؛ فإنَّها تُفسِدُ القَلبَ و تُورِثُ النِّفاقَ .( ميزان الحكمة،ج7،ص106)  از ستيزه گرى دورى كنيد؛ زيرا اين كار دل را تباه مى كند و نفاق به بار مى آورد.

امام حسين (ع) :    إنَّ شيعَتَنا مَنْ سَلِمَتْ قُلُوبُهُمْ مِنْ كُلِّ غِشٍّ وَ غِلّ وَ دَغَل[تفسيرالإمام العسكرى،ص 309،ح 154؛بحارالأنوار،ج 65،ص 156،ح 11].  شيعيان و پيروان ما آن كسانى هستند كه افكار و درون آن ها از هر گونه حيله و نيرنگ و عوام فريبى خالي باشد.

امام مهدي (عج) در زيارت ناحيه مقدّسه :   لأَندُبَنَّكَ صَباحا و مَساءً و لأَبكِيَنَّ عَلَيكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما ؛(بحار الأنوار ، ج 101 ، ص 238 .)  هر صبح و شام بر تو گريه و شيون مي ‏كنم و در مصيبت تو به جاى اشك ، خون مي ‏گريم .

قال امام حسن المجتبي (ع) :   إنَّ مَنْ خَوَفَّكَ حَتّى تَبْلُغَ الاْمْنَ، خَيْرٌ مِمَّنْ يُؤْمِنْكَ حَتّى تَلْتَقِى الْخَوْفَ.[إحقاق الحقّ، ج 11، ص 242، س 2.]  همانا كسى تو را ـ در برابر عيب ها و كم بودها ـ هشدار دهد تا آگاه و بيدار شوى، بهتر است از آن كسى كه فقط تو را تعريف و تمجيد كند تا بر …

امام علي (ع) :    إنَّ أحْسنَ ما يَأْلَفُ بهِ النّاسُ قلوبَ أوِدّائهِم ، و نَفَوا بهِ الضِّغْنَ عن قُلوبِ أعْدائهِم : حُسنُ البِشرِ عند لِقائهِم ، و التَّفَقُّدُ في غَيبتِهم ، و البَشاشةُ بِهم عند حُضورِهِم . (ميزان الحكمة ،ج1،ص555)  بهترين وسيله اى كه مردم با آن دلهاى دوستان خود را به دست مى آورند و كينه ها را …