پیامبر(ص):

  پاره تن پیامبر پیامبر(ص): سَتُدْفَنُ بَضْعَةٌ مِنِّي بِخُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ كَرْبَهُ وَ لَا مُذْنِبٌ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَه . امالی صدوق،ص63  پاره اى از تن من در خراسان مدفون خواهد شد، كه هيچ غمزده اى او را زيارت نميكند مگر آنكه خداى عزّ و جلّ غبار غم را از خاطرش برطرف …

ادامه نوشته »

امام علی(ع):

  بهترین شعر امام علی(ع): خَيرُ الشِّعرِ ما كانَ مَثَلاً. شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ،ج20،ص336  بهترين شعر، آن است كه مَثَل شود.

ادامه نوشته »

امام علی(ع):

  عقل و تجربه امام علی(ع): اَلْعَقْلُ حِفْظُ التَّجارِبِ وَ خَيْرُ ما جَرَّبْتَ ما وَعَظَكَ. نهج البلاغه، نامه31  عقل، اندوختن تجربه ها (و عمل به آن) است و بهترين تجربه، آن است كه پندت داده.

ادامه نوشته »

دعا برای همگان

دعا برای همگان پیامبر(ص): اِذا دَعا اَحَدُكُم فَلْيَعُمَّ فَاِنَّهُ اَوجَبُ لِلدُّعاءِ. الکافی ، ج 2، ص 487  هر گاه يكى از شما دعا كرد ، براى همه دعا كند ؛ زيرا اين، دعا را به اجابت نزديك تر مى كند.

ادامه نوشته »

پیامبر(ص):

  کل بر دیگران پیامبر(ص): مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أَلْقى كَلَّهُ عَلَى النَّاسِ. الکافی،ج4 ،ص 12  آن كس كه سربار ديگران شود، ملعون است، ملعون.

ادامه نوشته »

پیامبر(ص):

  تسبیح روز جمعه پیامبر(ص): تَسبيحَةٌ في يَومِ الجُمُعَةِ ، أفضَلُ مِن ألفِ تَسبيحَةٍ في غَيرِ يَومِ الجُمُعَةِ. نهج الذکر،ج1،ص180  يك بار تسبيح گفتنِ خدا در روز جمعه ، فضيلتش از هزار تسبيح در غير روز جمعه ، بيشتر است .

ادامه نوشته »

امام صادق(ع):

  ارتباط در سفر وحضر امام صادق(ع): التَّواصُلُ بين الإخوانِ في الحَضرِ التَّزاوُرُ وَ فِي السَّفَرِ التكاتُبُ. تحف العقول ،ص 358  ارتباط ميان برادران در حَضَر ديدار است و به گاه سفر، نامه‏ نگارى.

ادامه نوشته »

پیامبر(ص):

  حج مساکین پیامبر(ص): الْجُمُعَةُ حَجُ الْمَسَاكِين . بحارالانوار ،ج86 ،ص212  نماز حج مسکینان است.

ادامه نوشته »

پیامبر(ص):

  بخل نسبت به عمر پیامبر(ص): كُن عَلى عُمُرِكَ أَشَحَّ مِنك عَلى دِرهَمِكَ وَدينارِكَ . مكارم الأخلاق ، ج ۲ ،ص ۳۶۳  بر عمرت، بخيل تر از درهم و دينارت باش.

ادامه نوشته »

امام علی(ع):

  از کف رفتن نعمت امام علی(ع): رُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَت نِعمَةً ، و جَلَبَت نِقمَةً . نهج البلاغة، حكمت ۳۸۱  بسا سخنى كه نعمتى را از كف ربوده و گرفتارى و عذاب پيش آورده است.

ادامه نوشته »