بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

امام جواد (ع) :    الإصرار علي الذنب أمن لمکر الله ” و لا يأمن مکر الله الا القوم الخاسرون” )تحف العقول ، ص 480 )  اصرار بر گناه آسودگي از مکر خداست ، ” و از مکر خدا آسوده نباشد جز مردمي زيانکار ”

امام صادق (ع) – مِن دُعائهِ يومَ عَرَفةَ :   أعُوذُ بكَ مِن دُنيا تَمنعُ خَيْرَ الآخِرةِ ، و مِن حَياةٍ تَمنعُ خيرَ المَماتِ ، و مِن أملٍ يَمنعُ خيرَ العَملِ ( بحار الانوار ، ج98، ص260)  امام صادق (ع) ـ در دعاى خويش در روز عرفه ـ گفت : خدايا! به تو پناه مى برم از دنيايى كه مانع خير آخرت مى …

رسولُ اللّه ِ (ص) ـ لَمّا سُئلَ عنِ الخُشوعِ ـ :    التَّواضُعُ في الصَّلاةِ، و أن يُقبِلَ العَبدُ بقَلبِهِ كُلِّهِ على رَبِّهِ( ميزان الحكمة،ج6،ص289)  پيامبر خدا  (ص) در پاسخ به اين پرسش كه خشوع چيست ، فرمود : فروتنى در نماز و اين كه بنده با تمام دلش به پروردگار خود رو كند.

امام حسين (ع) :    اِذا سَمِعتَ اَحَداً يَتَناوَلُ اَعراضَ النّاسِ فَاجتَهِد اَن لا يَعرِفَكَ.( بحارالانوار، ج 74، ص198)  هرگاه شنيدي شخصي آبروي مردم را مي ريزد ، بکوش تا تو را نشناسد.

امام صادق (ع) :    شَرَفُ المُؤمِنِ صَلاتُهُ بِاللَّيلِ ، و عِزُّهُ كَفُّ الأذى عَنِ النّاسِ(ميزان الحكمه،ج7، فضيلت نماز شب)  شرافت مؤمن در نماز شب خواندن اوست و عزّتش در آزار نرساندن به مردم.

امام موسى بن جعفر (ع) :    ما قُسِّمَ بَيْنَ الْعِبادِ اءفْضَلُ مِنَ الْعَقْلِ، نَوْمُ الْعاقِلِ اءفْضَلُ مِنْ سَهَرِالْجاهِلِ.( تحف العقول ، ص 213؛ بحارالا نوار، ج 1، ص 154، ضمن ح 30، و ج 75، ص 312، ضمن ح 1.)  چيزى با فضيلت تر و بهتر از عقل ، بين بندگان تقسيم نشده است ، تا جائى كه خواب عاقل …

امام هادي (ع) :    من کان علي بينة من ربه هانت عليه مصائب الدنيا و لو قرض و نشر )تحف العقول ، ص 511(  هر که بر طريق خداپرستي محکم و استوار باشد ، مصائب دنيا بر وي سبک آيد ، گر چه تکه تکه شود.

امام جعفر الصادق (ع) :    كَمالُ الْمُؤْمِنِ فى ثَلاثِ خِصالٍ: الْفِقْهُ فى دينِهِ، وَ الصَّبْرُ عَلَى النّائِبَةِ، وَالتَّقْديرُ فِى الْمَعيشَة) امالى طوسى ، ج ،2 ص 279.(  شخصيّت و كمال مؤمن در سه خصلت است : آشنا بودن به مسائل و احكام دين ، صبر در مقابل شدايد و ناملايمات ، زندگى او همراه با حساب و كتاب و برنامه …

امام حسين (ع) :   مُجالَسَةُ أهْلِ الدِّناءَةِ شَرٌّ، وَ مُجالَسَةُ أهْلِ الْفِسْقِ ريبَةٌ.[نهج الشّهادة،ص 47؛بحارالأنوار،ج 78،ص 122،ح 5]  همنشينى با اشخاص پست و رذل سبب شرّ و بدبختى خواهد گشت ؛ و همنشينى و مجالست با معصيت كاران موجب شكّ و بدبينى خواهد شد.

امام علي (ع) :    ذُو الشَّرَفِ لا تُبطِرُهُ مَنزِلَةٌ نالَها و إن عَظُمَت كالجَبَلِ الذي لا تُزَعزِعُهُ الرِّياحُ ، و الدَّنِيُّ تُبطِرُهُ أدنى مَنزِلَةٍ كالكَلأِ الذي يُحَرِّكُهُ مَرُّ النَّسيمِ . ( غررالحكم ، 5197)  انسان شريف به هر مقامى هر چند بزرگ برسد سرمست نمى شود ؛ مانند كوهى كه هيچ بادى آن را به لرزه در نمى آورد ؛ …