فصل 1. ملك و شيطان

باب پنجم : فرشتگان اعمال و كرام الكاتبين
و ان عليكم لحافظين ، كراما كاتبين ، يعلمون ما تفعلون
(انفطار، 10 – 12)
((و همانا بر شما نگهبانانى است ، بزرگوارانى نويسنده ، كه آنچه مى كنيد مى دانند)).
فصل 1. ملك و شيطان
گفته اند: هر شكل و صفتى كه در نفس بر اثر تكرار كارها و اعمال رسوخ يابد، اگر نيك باشد، در شريعت ملك (فرشته ) ناميده مى شود، و اگر زشت باشد شيطان ؛ و در حكمت هر دو آنها را ملكه نامند.
تاءييد اين مطلب آنكه در حديث آمده : ((هر كس كار نيكى كند خداوند از آن ملكى مى آفريند كه پاداش وى گردد، و هر كه گناهى مرتكب شود خداوند از آن شيطانى را مى آفريند كه بدان عذاب گردد.))

و در حديث قبر آمده : ((پس اگر آن مرده از دوستان خدا باشد، كردارش در صورت شخصى از همه خوشوتر و دوست داشتنى تر و خوش لباس تر نزد او آيد و گويد: مژده باد تو را به راحتى و آسايش و بهشت پر نعمت ، و چه خوش آمدى ! آن مرده به وى گويد: تو كيستى ؟ گويد: من كردار شايسته تو هستم كه از دنيا به بهشت آمده ام … و اگر از دشمنان خدا باشد، كردارش در زشت ترين چهره اى كه خدا آفريده و بدبوترين آنها نزد وى آيد و گويد: مژده باد تو را به آبى جوشان و سرنگونى و سوختن در دوزخ .)) ⁽⁶⁹⁴⁾