دانلود کتاب: نهج البلاغه کلمات قصار

حكمت شماره : 1
قَالَ ع :
على (ع ) فرمود:
حكمت شماره : 2
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 3
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 4
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 5
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 6
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 7
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 8
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 9
وَ قَالَ ع
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 10
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 11
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 12
وَ قَالَ ع فِى الدِّينَ اِعْتَزِلُوا الْقِتالَ مَعَهُ:
درباره كسانى كه از پيكار در كنار او، كناره گرفته بودند، چنين فرمود حق
حكمت شماره : 13
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 14
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 15
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 16
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 17
وَ سُئِلَ ع عَنْ قَوْلِ الرَّسُولِ ص غَيِّرُوا الشَّيْبَ وَ لاَ تَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ فَقَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 18
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 19
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 20
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 21
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 22
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 23
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 24
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 25
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 26
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 27
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 28
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 29
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 30
وَ سُئِلَ ع عَنِ الْإِيمَانِ فَقَالَ:
از اميرالمؤ منين معنى ايمان را پرسيدند، فرمود:
حكمت شماره : 31
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 32
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 33
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 34
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 35
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 36
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْاءَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَيَدَيْهِ:
هنگامى كه به شام مى رفت ، دهقانان شهر انبار به ديدارش آمدند. از اسبها پياده شدند وپيشاپيش او دويدند. پرسيد:
حكمت شماره : 37
وَ قَالَ ع لاِبْنِهِ الْحَسَنِ ع :
به فرزند خود امام حسن (ع ) فرمود:
حكمت شماره : 38
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 39
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 40
وَ قَالَ ع لِبَعْضِ اءَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا:
به يكى از اصحابش كه بيمار شده بود چنين فرمود:
حكمت شماره : 41
وَ قَالَ ع فِي ذِكْرِ خَبّابِ بْنِ الْاءَرَتِّ:
هنگامى كه از خبّاب بن الارت ((1)) ياد مى كرد چنين فرمود:
حكمت شماره : 42
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 43
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 44
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 45
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 46
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 47
وَ قَالَ (ع ):
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 48
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 49
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 50
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 51
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 52
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 53
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 54
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 55
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 56
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 57
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 58
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 59
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 60
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 61
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 62
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 63
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 64
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 65
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 66
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 67
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 68
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 69
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 70
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 71
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 72
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 73
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 74
ْمُؤْمِنِينَ ع وَ قالَ: فَاءَشْهَدُ لَقَدْ رَاءَيْتُهُ فِي بَعْضِ مَواقِفِهِ وَ قَدْ اءَرْخَى اللَّيْلُ سُدُولَهُ وَ هُوَ… يَقُولُ:
در خبر آمده است كه چون ضرار بن ضمرة الضّبابى بر … مى گفت :
حكمت شماره : 75
وَ مِنْ كَلاَمٍ لَهُ ع لِلسَّائِلِ الشّامِيِّ لَمّا سَاءَلَهُ: اءَكانَ مَسِيرُنا إِلَى الشّامِ بِقَضاءٍ مِنَ اللَّهِ وَقَدَرٍ؟ بَعْدَ كَلامٍ طَوِيلٍ هَذا مُخْتارُهُ:
هنگامى كه كسى از او پرسيد آيا رفتن ما به شام ، قضا و قدر خداوند است پاسخى درازفرمود كه گزيده اش چنين است :
حكمت شماره : 76
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 77
وَ قَالَ ع فى مَثَلِ ذلِكَ:
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 78
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 79
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 80
وَ قَالَ ع :
به مردى كه در ستايش او افراط مى كرد و او مى دانست كه دلش با زبانش يكى نيست چنينفرمود:
حكمت شماره : 81
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 82
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 83
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 84
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 85
وَ حَكى عنْهُ اءَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ الْباقِرِ ع اءَنَّهُ قَالَ:
ابو جعفر، امام محمد باقر (ع ) از آن حضرت حكايت كند كه فرمود:
حكمت شماره : 86
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 87
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 88
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 89
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 90
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 91
وَ سُئِلَ عَنِ الْخَيْرِ ما هُوَ؟ فَقالَ:
هنگامى كه از او پرسيدند كه خير چيست ؟ چنين فرمود:
حكمت شماره : 92
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 93
وَ قَدْ سَمِعَ ع رَجُلاً مِنَ الْحَرُورِيَّةِ يَتَهَجَّدُ وَ يَقْرَاءُ فَقَالَ:
وقتى شنيد كه يكى از حروريه ((6)) نماز شب مى گزارد و قرآن مى خواند چنين فرمود:
حكمت شماره : 94
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 95
وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلاً يَقُولُ: إِنّ ا لِلّ هِ وَ إِنّ ا إِلَيْهِ ر اجِعُونَ فَقَالَ:
شنيد كه كسى مى گويد انّا لله و انّا اليه راجعون . فرمود:
حكمت شماره : 96
وَ قَالَ ع :
هنگامى كه كسى او را روياروى مى ستود، چنين فرمود:
حكمت شماره : 97
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 98
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 99
وَ قَدْ رُئِيَ عَلَيْهِ إِزَارٌ خَلَقٌ مَرْقُوعٌ فَقِيلَ لَهُ فِي ذَلِكَ فَقَالَ:
جامه اى كهنه و وصله دار بر تن داشت ، در اين باب از او پرسيدند فرمود :
حكمت شماره : 100
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 101
وَ عَنْ نَوْفٍ الْبَكَالِيِّ، قَالَ: رَاءَيْتُ اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع ذَاتَ لَيْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَالَى النُّجُومِ فَقَالَ:
نوف بكالى ((7)) گويد: شبى اميرالمؤ منين را ديدم كه از بستر برخاست و به ستارگاننگريست و مرا فرمود:
حكمت شماره : 102
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 103
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 104
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 105
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 106
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 107
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 108
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ تُوُفِّيَ سَهْلُ بْنُ حُنَيْفٍ الْاءَنْصَارِيُّ بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مِنْ صِفِّينَ مَعَهُ وَكَانَ مِنْ اءَحَبَّ النَّاسِ إِلَيْهِ-:
هنگامى كه سهل بن حنيف انصارى ، كه يكى از دوستان امام (ع ) بود، پس از آنكه با او …
حكمت شماره : 109
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 110
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 111
وَ قِيلَ لَهُ ع : كَيْفَ تَجِدُكَ يَا اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟ فَقَالَ:
او را گفتند يا اميرالمؤ منين ، خود را چگونه مى يابى فرمود:
حكمت شماره : 112
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 113
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 114
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 115
وَ قَالَ ع :
ترجمه حكمت شماره :
حكمت شماره : 116
وَ قَدْ سُئِلَ ع : عَنْ قُرَيْشٍ فَقَالَ:
درباره قريش از او پرسيدند، فرمود:
حكمت شماره : 117
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 118
وَ قَدْ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلاً يَضْحَكُ، فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلام :
از پى جنازه اى مى رفت ، مردى را ديد كه مى خنديد. امام (ع ) به او فرمود:
حكمت شماره : 119
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 120
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 121
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 122
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 123
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 124
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 125
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ رَجَعَ مِنْ صِفِّينَ فَاءَشْرَفَ عَلَى الْقُبُورِ بِظَاهِرِ الْكُوفَةِ:
از صفين بازگشته بود، گذارش به گورستان بيرون كوفه افتاد. چنين فرمود:
حكمت شماره : 126
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلاً يَذُمُّ الدُّنْيَا:
وقتى كه شنيد مردى دنيا را نكوهش مى كند، چنين فرمود:
حكمت شماره : 127
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 128
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 129
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 130
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 131
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 132
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 133
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 134
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 135
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 136
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 137
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 138
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 139
وَ مِنْ كَلاَمٍ لَهُ ع : لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ، قَالَ كُمَيْلُ بْنُ زِيَادٍ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به كميل بن زياد نخعى …
حكمت شماره : 140
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 141
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 142
وَ قَالَ ع : لِرَجُلٍ سَاءَلَهُ اءَنْ يَعِظَهُ:
در پاسخ مردى كه از او خواسته بود اندرزش دهد، چنين فرمود:
حكمت شماره : 143
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 144
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 145
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 146
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 147
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 148
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 149
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 150
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 151
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 152
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 153
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 154
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 155
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 156
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 157
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 158
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 159
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 160
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 161
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 162
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 163
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 164
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 165
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 166
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 167
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 168
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 169
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 170
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 171
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 172
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 173
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 174
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 175
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 176
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 177
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 178
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 179
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 180
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 181
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 182
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 183
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 184
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 185
وَ كَانَ ع يَقُولُ:
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 186
وَ قَالَ ع وَ قَدْ مَرَّ بِقَدَرٍ عَلَى مَزْبَلَةٍ:
وقتى بر مزبله اى گذشت ، چنين فرمود:
حكمت شماره : 187
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 188
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 189
وَ قَالَ ع : لَمَّا سَمِعَ قَوْلَ الْخَوَارِجِ (لاَ حُكْمَ إِلا لِلَّهِ):
وقتى كه اين سخن خوارج را شنيد كه مى گويند:
حكمت شماره : 190
وَ قَالَ ع فِي صِفَةِ الْغَوْغَاءِ:
در صفت اوباش و فرومايگان ، گفت :
حكمت شماره : 191
وَ قَدْ اءُتِيَ بِجَانٍ وَ مَعَهُ غَوْغَاءُ فَقَالَ ع :
جنايتكارى را نزد او آوردند و جمعى از اوباش همراه او بودند، امام فرمود:
حكمت شماره : 192
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 193
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ قَالَ لَهُ طَلْحَةُ وَ الزُّبَيْرُ: نُبَايِعُكَ عَلَى اءَنَّا شُرَكَاؤُكَ فِي هَذَا الْاءَمْرِفقال :
طلحه و زبير به او گفتند با تو بيعت مى كنيم بدين شرط كه ما هم در امر خلافت با توشريك شويم فرمود:
حكمت شماره : 194
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 195
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 196
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 197
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 198
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 199
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 200
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 201
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 202
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 203
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ) :
حكمت شماره : 204
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 205
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 206
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 207
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 208
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 209
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ) :
حكمت شماره : 210
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 211
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 212
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 213
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 214
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 215
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 216
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 217
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 218
وَ قَدْ سُئِلَ عَنِ الْإِيمَانِ فَقَالَ ع :
هنگامى كه او را از معنى ايمان پرسيدند، چنين فرمود:
حكمت شماره : 219
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 220
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 221
وَ سُئِلَ ع عَنْ قَوْلِ عَزَّ وَ جَلَّ (فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَي اةً طَيِّبَةً) فَقَالَ:
هنگامى كه از او درباره اين سخن خداى عز و جل پرسيدند:
حكمت شماره : 222
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 223
وَ قَالَ ع : فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ (إِنَّ اللّ هَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْس انِ):
در معنى اين سخن خداى عز و جل از او پرسيدند: ان الله يامربالعدل و الاحسان خدا به دادگرى و نيكوكارى فرمان مى دهد فرمود:
حكمت شماره : 224
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 225
وَ قَالَ ع :
به فرزند خود امام حسن (عليهما السلام ) چنين فرمود:
حكمت شماره : 226
وَ قَالَ ع :
و فرمود :
حكمت شماره : 227
وَ قِيلَ لَهُ ع : صِفْ لَنَا الْعَاقِلَ فَقَالَ:
به او گفتند عاقل را براى ما وصف كن ، فرمود:
حكمت شماره : 228
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 229
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 230
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 231
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 232
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 233
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 234
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 235
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 236
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 237
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 238
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 239
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 240
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 241
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 242
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 243
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 244
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 245
وَ كَانَ ع يَقُولُ:
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 246
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 247
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 248
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 249
وَ قَالَ ع لِكُمَيْلِ بْنِ زِيَادٍ النَّخَعِيِّ:
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 250
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 251
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 252
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 253
وَ قَالَ ع : لَمَّا بَلَغَهُ إِغَارَةُ اءَصْحَابِ مُعَاوِيَةَ عَلَى الْاءَنْبَارِ فَخَرَجَ بِنَفْسِهِ مَاشِيا… فَقَالَ:
هنگامى كه به او خبر رسيد كه ياران معاويه بر شهر انبار تاخته اند، خود پياده … گفت :
حكمت شماره : 254
وَ قِيلَ إِنَّ الْحَارِثَ بْنَ حَوْطٍ اءَتَاهُ ع فَقَالَ:
گويند حارث بن حوط نزد او آمد و گفت :
حكمت شماره : 255
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 256
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 257
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 258
وَ سَاءَلَهُ ع رَجُلٌ اءَنْ يُعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ فَقَالَ:
مردى از او خواست كه ايمان را به او بشناساند، فرمود:
حكمت شماره : 259
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 260
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 261
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 262
ٍُّالْكَعْبَةِ وَ كَثْرَتُهُ فَقَالَ قَوْمٌ: لَوْ اءَخَذْتَهُ فَجَهَّزْتَ بِهِ جُيُوشَ الْمُسْلِمِينَ كَانَ اءَعْظَمَ لِلْاءَجْرِ وَ مَا … فَقَالَ:
گويند در زمان خلافت عمر بن الخطاب و در نزد او سخن از زيورهاى كعبه و فراوانى … فرمود:
حكمت شماره : 263
وَرُوِيَ اءَنَّهُ ع : رُفِعَ إِلَيْهِ رَجُلاَنِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ، اءَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الْآخَرُ مِنْ عُرْضِالنَّاسِ. فَقَالَ:
گويند دو مرد را نزد او آوردند كه از مال … فرمود:
حكمت شماره : 264
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 265
وَ قَالَ ع :
وفرمود(ع ):
حكمت شماره : 267
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 268
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 269
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 270
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 271
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 272
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 273
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 274
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 275
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 276
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 277
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 278
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 279
وَ قَدْ سُئِلَ عَنِ الْقَدَرِ، فَقَالَ ع :
او را از قدر پرسيدند و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 280
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 281
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 282
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 283
وَ قَالَ ع :
در تعزيت به اشعث بن قيس كه پسرش مرده بود چنين فرمود:
حكمت شماره : 284
وَ قَالَ ع : عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص سَاعَةَ دَفْنَ:
هنگام به خاك سپردن رسول الله (صلى الله عليه و آله ) بر سر قبر آن حضرت ، چنين فرمود:
حكمت شماره : 284
وَ قَالَ ع : عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ ص سَاعَةَ دَفْنَ:
هنگام به خاك سپردن رسول الله (صلى الله عليه و آله ) بر سر قبر آن حضرت ، چنينفرمود:
حكمت شماره : 285
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 286
وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَسَافَةِ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ، فَقَالَ ع :
از او فاصله مشرق و مغرب را پرسيدند، فرمود:
حكمت شماره : 287
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 288
وَ قَالَ ع : لِرَجُلٍ رَآهُ يَسْعَى عَلَى عَدُوِّلَهُ بِمَا فِيهِ إِضْرَارٌ بِنَفْسِهِ:
به مردى كه براى زيان رسانيدن به دشمن سعى مى كرد ولى به گونه اى كه به خودزيان مى رسانيد، فرمود:
حكمت شماره : 289
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 290
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 291
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 292
وَ سُئِلَ ع : كَيْفَ يُحَاسِبُ اللَّهُ الْخَلْقَ عَلَى كَثْرَتِهِمْ؟
در پاسخ كسى كه از او پرسيد كه چگونه خداوند از مردم حساب مى كشد با وجود بسيارىآنها، فرمود:
حكمت شماره : 293
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 294
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 295
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 296
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 297
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 298
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 299
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 300
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 301
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 302
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 303
َدْ كَانَ بَعَثَهُ إِلَى طَلْحَةَ وَالزُّبَيْرِ لَمَّا جَاءَ إِلَى الْبَصْرَةِ يُذَكِّرُهُمَا شَيْئا مِمَّا سَمِعَهُ مِنْ رَسُولِ …
هنگامى كه به بصره آمد، انس بن مالك را نزد طلحه و زبير فرستاد تا چيزى …
حكمت شماره : 304
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 305
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 306
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 307
وَ قَالَ ع :
به كاتب خود، عبيد الله بن ابى رافع ، فرمود:
حكمت شماره : 308
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 309
وَ قَالَ لَهُ ع : بَعْضُ الْيَهُودِ:
يكى از يهوديان گفت هنوز پيغمبرتان را دفن نكرده بوديد كه در او اختلاف نموديد در پاسخاو فرمود:
حكمت شماره : 310
وَ قِيلَ لَهُ ع : بِاءَيِّ شَيْءٍ غَلَبْتَ الْاءَقْرَانَ؟ فَقَالَ:
از او پرسيدند كه چگونه بر اقران و هماوردان غلبه يافتى ؟ فرمود:
حكمت شماره : 311
وَ قَالَ ع : لاِبْنِهِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَنَفِيَّةِ:
به فرزند خود، محمد بن حنيفه ، فرمود:
حكمت شماره : 312
وَ قَالَ ع : لِسَائِلٍ سَاءَلَهُ عَنْ مُعْضِلَةٍ:
به كسى كه از او مشكلى پرسيد، فرمود:
حكمت شماره : 313
وَ قَالَ ع : لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ وَ قَدْ اءَشَارَ إِلَيْهِ فِي شَيْءٍ لَمْ يُوَافِقْ رَاءْيَهُ:
به عبد الله بن عباس در مورد راءيى كه داده بود و موافق نظرش بود، فرمود:
حكمت شماره : 314
وَ رُوِيَ اءَنَّهُ ع لَمَّا وَرَدَ الْكُوفَةَ قَادِما مِنْ صِفِّينَ مَرَّ بِالشِّبَامِيِّينَ، فَسَمِعَ بُكَاءَ … فَقَالَ ع لَهُ:
گويند هنگامى كه از صفين باز گرديد و وارد كوفه شد بر شباميان …امام به اوفرمود:
حكمت شماره : 315
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ مَرَّ بِقَتْلَى الْخَوَارِجِ يَوْمَ النَّهْرَوَانِ:
در روز نهروان بر كشتگان خوارج گذشت . فرمود:
حكمت شماره : 316
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 317
وَ قَالَ ع : لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ اءَبِي بَكْرٍ رَضَى اللّهُ عنهُ:
چون خبر قتل محمد بن ابى بكر (رضى الله عنه ) به او رسيد، فرمود:
حكمت شماره : 318
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 319
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 320
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 321
وَ قَالَ ع :
بى نيازى از عذر آوردن ، بهتر از عذر آوردن از روى راستى است .
حكمت شماره : 322
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 323
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 324
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 325
وَ قَالَ ع فِي صِفَةِ الْمُؤْمِنِ:
در صفت مؤ من چنين فرمود:
حكمت شماره : 326
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 327
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 328
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 329
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 330
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 331
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 332
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 333
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 334
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 335
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 336
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 337
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 338
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 339
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 340
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 341
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 342
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 343
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 344
وَ قَالَ ع لِبَعْضِ اءَصْحَابِهِ:
به يكى از اصحابش فرمود:
حكمت شماره : 345
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 346
وَ هَنَّاءَ بِحَضْرَتِهِ رَجُلٌ رَجُلاً بِغُلاَمٍ وُلِدَ لَهُ فَقَالَ لَهُ: لِيَهْنِئْكَ الْفَارِسُ. فَقَالَ ع :
مردى در حضور او به مرد ديگرى كه صاحب پسرى شده بود تهنيت گفت . و گفت :
حكمت شماره : 347
وَ بَنَى رَجُلٌ مِنْ عُمَّالِهِ بِنَاءً فَخْما فَقَالَ ع :
يكى از كارگزاران او بناى پرشكوهى برآورده بود. او را فرمود:
حكمت شماره : 348
وَ قِيلَ لَهُ ع :
از او پرسيدند مردى كه در خانه اش را به رويش بربندند و در آنجا رهايش كنند، روزيش ازكجا مى رسد فرمود:
حكمت شماره : 349
وَ عَزَّى ع قَوْما عَنْ مَيِّتٍ مَاتَ لَهُمْ فَقَالَ:
در تعزيت جماعتى كه يكى از آنها مرده بود، فرمود:
حكمت شماره : 350
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 351
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 352
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 353
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 354
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 355
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 356
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 357
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 358
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 359
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 360
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 361
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 362
وَ رُوِيَ اءَنَّهُ ع قَلَّمَا اعْتَدَلَ بِهِ الْمِنْبَرُ إِلا قَالَ اءَمَامَ الْخُطْبَةِ:
گويند كمتر اتفاق مى افتاد كه امام بر منبر نشيند و پيش از اداى سخن ، مردم را چنين اندرزىندهد:
حكمت شماره : 363
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 364
وَ قَالَ ع :
به جابر بن عبدالله الانصارى فرمود:
حكمت شماره : 365
لِقِتَالِ الْحَجَّاجِ مَعَ ابْنِ الْاءَشْعَثِ اءَنَّهُ قَالَ فِيمَا …
محمد بن جرير طبرى در تاريخ خود از عبد الرحمان بن ابى ليلى فقيه روايت كند،…
حكمت شماره : 366
وَ قَالَ ع : فِي كَلاَمٍ آخَرَ لَهُ يَجْرِي هَذَا الْمَجْرَى :
در سخنى ديگر هم در اين معنى گويد:
حكمت شماره : 367
وَ عَنْ اءَبِي جُحَيْفَةَ قَالَ: سَمِعْتُ اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عيقول :
ابو جحيفه گويد از اميرالمؤ منين (ع ) شنيدم كه فرمود:
حكمت شماره : 368
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 369
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 370
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 371
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 372
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 373
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 374
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 375
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 376
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 377
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 378
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 379
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 380
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 381
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 382
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 383
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 384
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 385
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 386
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 387
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 388
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 389
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 390
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 391
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 392
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 393
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 394
وَ قَالَ ع : لِبَعْضِ مُخَاطِبِيهِ وَ قَدْ تَكَلَّمَ بِكَلِمَةٍ يُسْتَضْغَرُ مِثْلُهُ عَنْ قَوْلِ مِثْلِهَا:
به يكى از مخاطبان خود كه سخنى بر زبان آورد، كه چون اويى از گفتن چنان سخنى حقيرترمى نمود، فرمود:
حكمت شماره : 395
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 396
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَعْنَى قَوْلِهِمْ: (لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ):
در معنى لا حول و لا قوة الّا بالله ، كه مى گويند از او پرسيدند، فرمود:
حكمت شماره : 397
وَ قَالَ ع : لِعَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ رَحِمَةُ اللَهُ وَ قَدْ سَمِعَهُ يُرَاجِعُ الْمُغِيرَةَ بْنَ شُعْبَةَ كَلاَما:
شنيد كه عمار بن ياسر((23)) با مغيرة بن شعبه ((24)) گفتگو مى كند، آن حضرت به عمّارفرمود:
حكمت شماره : 398
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 399
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 400
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 401
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 402
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 403
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 404
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 405 وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 406
وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ اءَنَّهُ ع قَالَ لِلْاءَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ مُعَزِّيا:
و در خبر ديگر آمده است كه در تعزيت اشعث بن قيس فرمود:
حكمت شماره : 407
وَ قَالَ ع فِي صِفَةِ الدُّنْيَا:
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 408
وَ قَالَ لاِبْنِهِ الْحَسَنِ ع :
به فرزند خود حسن (ع ) فرمود:
حكمت شماره : 409
وَ قَالَ ع لِقَائِلٍ قَالَ بِحَضْرَتِهِ (اءَسْتَغْفِرُ اللَّهَ):
به مردى كه در حضور او استغفر الله گفته بود، فرمود:
حكمت شماره : 410
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 411
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 412
وَ رُوِيَ اءَنَّهُ ع كَانَ جَالِسا فِي اءَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَاءَةٌ جَمِيلَةٌ فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِاءَبْصَارِهِمْ،فَقَالَ ع :
گويند در ميان اصحابش نشسته بود. زنى خوب روى بگذشت . اصحاب چشم بر او دوختند. امامفرمود:
حكمت شماره : 413
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 414
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 415
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 416
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 417
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 418
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 419
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 420
وَ قَالَ ع فِي بَعْضِ الْاءَعْيَادِ:
در يكى از عيدها فرمود:
حكمت شماره : 421
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 422
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 423
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 424
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 425
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 426
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 427
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 428
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 429
وَ سُئِلَ منه ع : اءَيُّمَا اءَفْضَلُ: الْعَدْلُ، اءَوِ الْجُودُ؟ فَقَالَ ع :
از آن حضرت پرسيدند كه كدام يك از اين دو برترند عدالت يا بخشندگى فرمود:
حكمت شماره : 430
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 431
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 432
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 433
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 434
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 435
وَ قَالَ ع : وَ قَدْ جَاءَهُ نَعْيُ الْاءَشْتَرِ رَحِمَهُ اللَّهُ:
هنگامى كه خبر مرگ مالك اشتر، رحمه الله ، به او رسيد، فرمود:
حكمت شماره : 436 وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 437
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 438
وَ قَالَ ع : لِغَالِبِ بْنِ صَعْصَعَةَ اءَبِي الْفَرَزْدَقِ فِي كَلاَمٍ دَارَ بَيْنَهُمَا:
ميان امام على (ع ) و غالب بن صعصعه ((26)) پدر فرزدق ، گفتگويى بود، امام (ع ) از اوپرسيد:
حكمت شماره : 439
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 440 وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 441
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 442 وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 443
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 444
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 445
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 446
و قال ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 447
وَ سُئِلَ مَنْ اءَشْعَرُ الشُّعَرَاءِ، فَقَالَ ع :
از او پرسيدند كه بزرگترين شاعر عرب كيست ، فرمود:
حكمت شماره : 448
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 449
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 450
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 451
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 452
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 453
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 454
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 455
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 456
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 457
وَ قَالَ ع فِي مَدْحِ الْاءَنْصَارِ:
در ستايش انصار فرمايد:
حكمت شماره : 458
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 459
وَ قَالَ ع فِي كَلاَمٍ لَهُ:
در ضمن سخن فرموده است :
حكمت شماره : 460
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 461
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 462
وَ سُئِلَ عَنِ التَّوْحِيدِ وَ الْعَدْلِ، فَقَالَ:
او را از توحيد و عدل پرسيدند، فرمود:
حكمت شماره : 463
و قال ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 464
وَ قَالَ ع : فِي دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ:
و در طلب باران فرمود (ع ):
حكمت شماره : 465
وَ قِيلَ لَهُ ع لَوْ غَيَّرْتَ شَيْبَكَ يَا اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ:
او را گفتند يا اميرالمؤ منين ، چه مى شد كه موى خود خضاب مى كرديد. فرمود:
حكمت شماره : 466
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 467
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 468
وَ قَالَ ع : لِزِيَادِ بْنِ اءَبِيهِ وَ قَدِ اسْتَخْلَفَهُ لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ عَلَى فَارِسَ وَ…
به زياد بن ابيه فرمود، هنگامى كه او را به جاى عبد الله بن عباس به …
حكمت شماره : 469
وَ قَال ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 470
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 471
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حكمت شماره : 472
وَ قَالَ ع :
و فرمود (ع ):
حديث : 1
و في حديثه ع :
در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :
حديث : 2
و في حديثه ع :
در حديثى فرمود:
حديث : 3
و في حديثه ع :
و در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :
حديث : 4
و في حَديِثِه ع :
در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :
حديث : 5
و في حديثه ع :
و در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :
حديث : 6
و في حديثه ع :
و در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :
حديث : 7
و في حديثه ع : اءنَّهُ شَيَّعَ جَيْشا يُغْزِيِة فَقَالَ:
در حديثى از آن حضرت (ع ) در بدرقه سپاهى كه به جنگ مى فرستاد آمده است :
حديث : 8
و في حديثه ع :
در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :
حديث : 9
و في حديثه ع :
در حديثى از آن حضرت (ع ) آمده است :