خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر(ع) 2

خصوصيات اخلاقي امام محمد باقر(ع) 2
رضا و تسليم درمقابل خواست الهي ومقدرات آسماني از مقامات عالي بندگان صالح است. امامان«عليهم السلام»به عنوان انسانهاي نمونه، درمقابل مقدرات الهي به طور كامل تسليم و راضي بودند.
گروهي از اصحاب امام خدمت ايشان رسيدند. درآن هنگام يكي از فرزندان امام مريض بود وامام نسبت به آن فرزند توجه خاص نشان مي داد و به خاطر كسالت وي غمگين و بي قرار بود.
ياران امام با مشاهده اين حالت امام ترسيدند كه اگر آن فرزند از دنيا برود. از امام حركتي ببينند كه خوش نداشته باشند. (امام در نظر آنان از جلالتي خاص برخوردار بود و ترسيدند شايد امام اظهار جزع و فزعي كند كه خلاف انتظار آنان باشد).
چيزي نگذشت كه ضجّه و زاري اهل خانه (بر مصيبت آن فرزند) برخاست ولي امام باچهره اي گشاده، برخلاف حالت قبلي، برآنان وارد شد. آنان به امام عرض كردند: فدايت شويم، حالت غم واندوه شما ما را به هراس انداخته بود كه مبادا در صورت وقوع مصيبت حالتي براي شما پيش آيد كه ما را اندوهناك گرداند.
امام درجواب فرمود:
«انَّا نُحِبُّ انْ نُعافِيَ فيمَنْ نُحِبُّ فَاذا جاءَ امْرُاللَّهِ سَلَّمْنا فيما احَبَّ.»[1]ما دوست داريم از جهت عزيزانمان در عافيت و سلامت باشيم ولي هرگاه امر خدا بيايد درمقابل آنچه او خواسته، تسليم هستيم.