آيه شماره 88 از سوره مبارکه هود

آيه شماره 88  از سوره مبارکه هود
رزق نیکوی خدا

قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىَ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي

 

مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ

 

إِنْ أُرِيدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّهِ

 

عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

گفت اى قوم من بينديشيد اگر از جانب پروردگارم دليل روشنى داشته باشم و او از سوى خود روزى نيكويى به من داده باشد [آيا باز هم از پرستش او دست بردارم] من نمى‏خواهم در آنچه شما را از آن باز مى‏دارم با شما مخالفت كنم [و خود مرتكب آن شوم] من قصدى جز اصلاح [جامعه] تا آنجا كه بتوانم ندارم و توفيق من جز به [يارى] خدا نيست بر او توكل كرده‏ام و به سوى او بازمى‏گردم
نبوّت بر اساس معجزه وبیّنه است. «كنت‏على‏بیّنة» (قوانین بر پایه دلیل است)
انبیا علیهم السلام همه چیز را از خدا مى‏دانند. «ربّى ، رزقنى»
گمان نكنیم زندگىِ خوب، با كم‏فروشى وحرام‏خوارى بدست مى‏آید، زیرا انبیا و اولیاى الهى بدون آلودگى به این گناهان، روزىِ نیكو داشته‏اند. «رزقنى منه رزقاً حسنا» (روزى نیكو آن است كه بر اساس كم‏فروشى وظلم نباشد)
روزى انسان از خدا وبه لطف اوست، نه به زرنگى. « رزقنى منه»
در مقابل كفّار كه مى‏گفتند: «اموالنا» حضرت شعیب‏علیه السلام فرمود: «رزقنى منه رزقاً حسنا» یعنى گمان نكنید كه من مشكل مالى دارم.
آمر به معروف و ناهى از منكر باید قبل از دیگران، خودش اهل عمل باشد. انبیا فقط طرّاح و فرمانده نبودند، بلكه خودشان از بهترین مصادیق اهل عمل بشمار مى‏رفتند. «و ما ارید ان اخالفكم الى ما انهاكم عنه»
انبیاعلیهم السلام نه تنها برخلاف دستورهاى الهى عمل نمى‏كردند، بلكه حتّى به فكر خلاف هم نبودند. «و ما ارید ان …»
هدف انبیاعلیهم السلام اصلاح انسان‏ها و جوامع بشرى است. «ان ارید الاّ الاصلاح»
مرز كار انبیا توان وقدرت آنهاست، نه ساعت، روز، ماه وسال. «مااستطعت»
اراده‏ى كارها از ما، ولى میزان توفیق از خداست. « ان ارید ، ما توفیقى الا بالله»
در كارها آخرین تلاش را به كار ببریم، ولى بدانیم كه موفّقیّت به دست خداوند است. «ما استطعت و ما توفیقى …»
توكّل زمانى نتیجه‏بخش است كه در كنارِ تلاش باشد. «ما استطعت ، توكّلت»
مصلح باید خود صالح و اهل ایمان، توكّل، انابه و سوز باشد. «مااستطعت، علیه توكّلت و الیه اُنیب»
در این آیه براى آمر به معروف و ناهى از منكر این سفارشها شده است:
الف: شخصاً اهل عمل باشد. «ما ارید ان اُخالفكم الى ما انهاكم عنه»
ب: هدف او اصلاح جامعه باشد. «ما اُرید الاّ الاصلاح»
ج: توفیق كارش را از خداوند بداند. «و ما توفیقى الاّ باللَّه»
د: همیشه بر او توكّل نماید. «علیه توكّلت»
ه : در مشكلات به او پناه ببرد. «الیه اُنیب»