على (ع) از عدالت مى گويد:

يكى از خصوصيات حضرت على (ع) اين بود كه بيت المال را به طور مساوى ميان مردم تقسيم مى كرد و بين مسلمانان تبعيض قائل نمى شد؛ اين امر باعث شده بود، برخى از طرفداران تبعيض و انحصار طلب ها به معاويه بپيوندند.
عده اى از دوستان على (ع) به حضور حضرت رسيدند و گفتند: چنانچه افراد سياس و انحصار طلبها را با پول راضى كنى، براى پيشرفت امور شايسته تر است امام على (ع) از اين پيشنهاد خشمگين شد و فرمود: آيا نظرتان اين است به كسانى كه تحت حكومت من هستند ظلم كنم و حق آنان را به ديگران بدهم و با تضيع حقوق آنان يارانى دور خود جمع نمايم؟ به خدا سوگند! تا دنيا وجود دارد و تا آفتاب مى تابد و ستارگان در آسمان مى درخشند، اين كار را نخواهم كرد. اگر مال، از آن خودم بود آن را به طور مساوى تقسيم مى كردم ، چه رسد به اينكه مال، مال خداست .
سپس فرمود: اى مردم! كسى كه كار نيك را در جاى نادرست انجام داد، چند روزى نزد افراد نا اهل و تاريك دل مورد ستايش قرار مى گيرد و در دل ايشان محبت و دوستى مى آفريند؛ ولى اگر روزى حادثه بدى براى وى پيش ‍ بيايد و به ياريشان نيازمند شود، آنان بدترين و سرزنش كننده ترين دوستان خواهند شد.