بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 189 از سوره مبارکه اعراف
آرامش در خانواده
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا
لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ
فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ
الشَّاكِرِينَ
اوست آن كس كه شما را از ن فس واحدى آفريد و جفت وى را از آن پديد آورد تا بدان آرام گيرد پس چون [آدم] با او [حوا] درآميخت باردار شد بارى سبك و [چندى] با آن [بار سبك] گذرانيد و چون سنگينبار شد خدا پروردگار خود را خواندند كه اگر به ما [فرزندى] شايسته عطا كنى قطعا از سپاسگزاران خواهيم بود
گوهر وجودى زن و مرد یكى است. «وجعل منها زوجها»
ازدواج و همسر، عامل آرامش روح و زندگى است وناآرامىهاى روانى را برطرف مىكند. «لیسكن الیها»
اساس زندگى بر انس و الفت است، نه اختلاف و شقاق. «لیسكن الیها»
مسائل جنسى را با كنایه بیان كنیم. «تغشّاها»
آمیزش زن و شوهر باید در پنهانى باشد. «تغشّاها»
رشد جنین، تدریجى است، تا زن آمادگى داشته باشد. «خفیفاً، أثقلت»
تا بار انسان سنگین نشود، متوجّه مسئولیّت خود نمىشود. «فلما أثقلت دعوا»
مشكلات، وسیلهى توجّه به خدا و پیدایش حالت روحى و معنوى و آماده نمودن دل و وجدان انسان است. مانند زنان باردار كه چون از تقدیر الهى بىخبرند دائم در اضطراب به سر مىبرند و پذیراى هرگونه موعظه و راهنمایى مىباشند.
انسان فطرتاً میل به بقاى نسل و فرزند دارد. «آتیتنا»
فرزند را از خدا بدانیم، نه از وسائل دیگر یا خودمان. «آتیتنا»
آمیزش جنسى تنها براى لذّت و شهوت نیست، بلكه براى بقا و دوام نسل صالح است. «صالحاً»
انسان فطرتاً به دنبال صلاح و اصلاح است، نه بىتفاوتى وفساد. «آتینا صالحاً» و نفرمود: «آتیتنا ولداً».
براى صلاح و تربیت صحیح فرزند، باید پیش از تولّد او اقدام كرد و از خدا استمداد نمود. «فلمّا اثقلت دعوا اللّه ربّهما لئن آتیتنا صالحا»
