آيه شماره 87 از سوره مبارکه الكهف
جدایی از اهل حق
قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ
عَذَابًا نُّكْرًا
گفت اما هر كه ستم ورزد عذابش خواهيم كرد سپس به سوى پروردگارش بازگردانيده مى شود آنگاه او را عذابى سخت خواهد كرد
كفر و شرك، ظلم است. در مقابل ایمان، به جاى شرك، ظلم به كار رفته است «امّا مَن ظَلَم… امّا من آمن»
حكومت اسلامى حقّ دارد با مشركان برخوردى تند داشته باشد. «مَن ظَلَم فسوف نُعذّبه»
ذوالقرنین به امید توبهى ستمگران بود و لذا در كیفر آنان شتابى نكرد. «مَن ظَلم فسوف نُعذّبه»
عذاب دنیا، مانع كیفر آخرت نیست. «نُعذّبه، فیُعذّبه»
كیفر دنیوى، شناخته شده و معلوم است، ولى عذاب آخرت ناشناخته است. «عذاباً نُكرا»