آيه شماره 31 از سوره مبارکه المائدة
استاد بد
فَبَعَثَ اللّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي الأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارِي سَوْءةَ
أَخِيهِ قَالَ يَا وَيْلَتَا أَعَجَزْتُ أَنْ أَكُونَ مِثْلَ هَذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِيَ سَوْءةَ
أَخِي فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ
پس خدا زاغى را برانگيخت كه زمين را مىكاويد تا به او نشان دهد چگونه جسد برادرش را پنهان كند [قابيل] گفت واى بر من آيا عاجزم كه مثل اين زاغ باشم تا جسد برادرم را پنهان كنم پس از [زمره] پشيمانان گرديد
گاهى حیوانات مأمور الهىاند و حركت آنان به فرمان او و در مسیرى است كه او مىخواهد. «فبعث اللّه غُراباً»
بسیارى از معلومات بشر، از زندگى حیوانات الهام گرفته است. «فبعث اللّه غُراباً یبحث… لیریه»
انسان باید همواره در پىآموختن باشد. اصل، آموختن و یادگیرى است، از هر طریقى، گرچه از طریق حیوانات باشد. «فبعث اللّه غراباً… لیریه»
خداوند، گاهى انسان را با حیوانات كوچك آموزش مىدهد تا بفهماند زاغ هم مىتواند وسیله آموزش انسان باشد، پس نباید مغرور شد. «غراباً… لیریه»
جسد مرده را باید در زمین دفن كرد (در محفظه قراردادن، مومیایى كردن، سوزاندن و… صحیح نیست). «فى الارض… یوارى سوأة اخیه»
مردهى انسان نیز كرامت دارد ونباید خوراك حیوانات شود، بلكه باید دفن شود. «یوارى سوأة اخیه»
ندامت، نشانهى حقّطلبى فطرتهاست. «فأصبح من النادمین»