خشوع واقعی

آيه شماره 58 از سوره مبارکه مريم‏
خشوع واقعی
أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ مِن ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا
آنان كسانى از پيامبران بودند كه خداوند بر ايشان نعمت ارزانى داشت از فرزندان آدم بودند و از كسانى كه همراه نوح [بر كشتى] سوار كرديم و از فرزندان ابراهيم و اسرائيل و از كسانى كه [آنان را] هدايت نموديم و برگزيديم [و] هر گاه آيات [خداى] رحمان بر ايشان خوانده مى‏شد سجده‏كنان و گريان به خاك مى‏افتادند
هدف همه‏ى انبیا یكى است. (خداوند پیامبران را در كنار هم قرار مى‏دهد و همه را با یك وصف توصیف مى‏كند) «اولئك الّذین انعم اللّه علیهم …»
مُنعِم حقیقى، خداوند است. «انعم اللّه علیهم»
والدین و نیاكان، از نظر وراثت در تربیت نسل مؤثّرند. «ذرّیةآدم… ذرّیة ابراهیم»
گرچه همه‏ى انبیا از ذرّیه آدم هستند، ولى در نام بردن نوح و ابراهیم و اسرائیل (یعقوب)، از آنان تجلیل خاصّى شده است. «مع نوح و من ذرّیة …»
گریه در سجده آن قدر ارزشمند است كه خداوند از اهل آن تجلیل كرده است. «سجّداً و بكیّا»
گریه وزارى به درگاه الهى، نشانه‏ى رشد، شناخت، توفیق و برگزیدگى است. «و ممنّ هدینا واجتبینا…»