آيه شماره 253 از سوره مبارکه بقره
روح القدس
تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن كَلَّمَ اللّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَكِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن كَفَرَ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ
برخى از آن پيامبران را بر برخى ديگر برترى بخشيديم از آنان كسى بود كه خدا با او سخن گفت و درجات بعضى از آنان را بالا برد و به عيسى پسر مريم دلايل آشكار داديم و او را به وسيله روح القدس تاييد كرديم و اگر خدا مى خواست كسانى كه پس از آنان بودند بعد از آن [همه] دلايل روشن كه برايشان آمد به كشتار يكديگر نمىپرداختند ولى با هم اختلاف كردند پس بعضى از آنان كسانى بودند كه ايمان آوردند و بعضى از آنان كسانى بودند كه كفر ورزيدند و اگر خدا مى خواست با يكديگر جنگ نمى كردند ولى خداوند آنچه را مىخواهد انجام مىدهد
انبیا، مقامى بس والا دارند. «تلك» اشاره به دور ومقام والاست.
انبیا، همه در یك رتبه نیستند. یگانگى در هدف، مانع بعضى كمالات ویژه و برترىهاى خاصّ نیست. «فضّلنا بعضهم على بعض»
تجلیل از انبیاى گذشته لازم است. موسى وعیسى علیهما السلام در آیه تكریم شدهاند. «من كلّم اللّه… عیسىبن مریم»
سنّت و قانون خداوند، آزاد گذاشتن انسان است. او مىتواند مردم را به اجبار به راه حقّ وادار كند، امّا رشد واقعى در سایه آزادى است. در این آیه دو بار مىخوانیم كه اگر خدا مىخواست، اختلاف و نزاعى میان مردم ایجاد نمىشد. «و لو شاء اللّه»
ریشهى اكثر اختلافات، هوسها، حسدها و خودبینىهاست، نه جهل و ناآگاهى. «من بعد ما جائتهم البیّنات»
راه انبیا، همراه با دلیل روشن است. «بیّنات»
اختلافات اعتقادى، از عوامل پیدایش جنگهاست. البتّه دین منشأ اختلاف نیست، بلكه مردم اختلاف مىكنند. «ولو شاء اللّه ما اقتتل… ولكن اختلفوا»
اختلاف عقائد مردم، دلیل اختیار آنها است. «فمنهم من امن و منهم من كفر»