آيه شماره 60 از سوره مبارکه القصص
دنیای تمام شدنی
وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ
و هر آنچه به شما داده شده است كالاى زندگى دنيا و زيور آن است و[لى] آنچه پيش خداست بهتر و پايدارتر است مگر نمىانديشيد
وت و دارایى خود را محصول تلاش و زرنگى خویش نپنداریم كه هر چه هست از خداوند است. «ما اوتیتم»
نعمتهاى دنیوى، محدود است؛ «من شىء» ولى پاداش الهى، نامحدود و غیر قابل تصوّر است. «ما عنداللّه خیر و ابقى»
اگر به خاطر پذیرش ایمان، دنیا را از دست بدهید، به نعمتهاى بىمنتها وبىزوال دست خواهید یافت. «ما عنداللَّه خیرٌ و ابقى»
هركس باقى را فداى فانى، و بهرهى ناب را با لذّات آمیخته با مشكلات عوض كند، در حقیقت عاقل نیست. «أفلا تعقلون»