ایمان سست

آيه شماره 10 از سوره مبارکه عنكبوت
ایمان سست
وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِىَ فىِ اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ وَ لَئنِ جَاءَ نَصْرٌ مِّن رَّبِّكَ لَيَقُولُنَّ إِنَّا كُنَّا مَعَكُمْ أَ وَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فىِ صُدُورِ الْعَالَمِينَ
و از مردم کسانی هستند که می‏گویند: «به خدا ایمان آورده‏ایم!» اما هنگامی که در راه خدا شکنجه و آزار می‏بینند، آزار مردم را همچون عذاب الهی می‏شمارند (و از آن سخت وحشت می‏کنند); ولی هنگامی که پیروزی از سوی پروردگارت (برای شما) بیاید، می‏گویند: «ما هم با شما بودیم (و در این پیروزی شریکیم)»!! آیا خداوند به آنچه در سینه‏های جهانیان است آگاه‏تر نیست؟!
1- اظهار ایمان برخى از مردم، زبانى است، نه قلبى. «و مِن الناس مَن یقول آمنّا»
2- گاهى ایمان، اذیّت و آزار مردم را بدنبال دارد كه باید تحمّل كرد. «آمنّا – اوذى فى اللَّه»
3- مؤمن، مقاوم است. «ولنصبرنّ على ما اذیتمونا»(ابراهيم/2) ولى منافق، ناپایدار است. «فاذا اوذى … جعل…»
4- ایمان واقعى در هنگام سختى‏ها روشن مى‏شود. «فاذا اوذى فى اللَّه» حضرت على‏علیه السلام مى‏فرماید: «فى تقلّب الاحوال علم جواهر الرّجال»(نهج البلاغه/حكمت 217) در فراز و نشیب‏ها و حالات گوناگون، جوهره‏ى انسان آشكار مى‏شود.
5- منافق، فرصت‏طلب است و به هنگام پیروزى خود را مؤمن مى‏داند، و در گرفتن مزایا، اصرار مى‏ورزد. «لیقولنّ انّا كنّا معكم»