بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 18 از سوره مبارکه فرقان
عجز کافران
قَالُواْ سُبْحَانَكَ مَا كاَنَ يَنبَغِى لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَ لَاكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ ءَابَاءَهُمْ حَتىَ نَسُواْ الذِّكْرَ وَ كاَنُواْ قَوْمَا بُورًا
(در پاسخ) میگویند: «منزهی تو! برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیایی برگزینیم، ولی آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودی تا اینکه (به جای شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و تباه و هلاک شدند.»
1- هر كجا سخنى از شرك به میان آمد، تسبیح وتنزیه خدا لازم است. «سبحانك»
2- خداوند نعمتهاى خود را حتّى از منحرفان دریغ نمىدارد. «لكن متّعتهم»
3-خطر مال در جایى است كه سبب فراموشى خدا شود، نه این كه مال مطلقاً بد و خطرناك باشد. «متّعتهم… حتّى نسوا»
4- در خانوادههایى كه چند نسل آنها مرفّه بودهاند، زمینهى فراموشى از خدا و قیامت، بیشتر است. «و آبائهم»
5-به مال و جلوهگرىهاى مرفّهین نگاه نكنید، همهى آنان تباه شدنى هستند. «كانوا قوماً بورا»
