آيه شماره 44 از سوره مبارکه مومنون
دوری از رحمت
ثمَُّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا كلَُّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَّسُولهُا كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُم بَعْضًا وَ جَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ فَبُعْدًا لِّقَوْمٍ لَّا يُؤْمِنُونَ
سپس رسولان خود را یکی پس از دیگری فرستادیم; هر زمان رسولی برای (هدایت) قومی میآمد، او را تکذیب میکردند; ولی ما این امتهای سرکش را یکی پس از دیگری هلاک نمودیم، و آنها را احادیثی قرار دادیم (چنان محو شدند که تنها نام و گفتگویی از آنان باقی ماند.) دور باد (از رحمت خدا) قومی که ایمان نمیآورند!
1- سنّت خداوند بر فرستادن انبيا براى امّت هاست. (رسلنا تَترا) (هر اجتماعى
رهبر مىخواهد. فكر و علم به تنهايى براى بشر كافى نيست، بلكه بايد امورى
را از طريق وحى بدست آورد)
2- تمام انبيا مورد تكذيب قرار مىگرفتند. (كلّما)
3- نتيجهى تكذيب حقّ، هلاكت است. (و جعلناهم احاديث) (از گردنكشان و
طاغوتيان، تاريخى بيش نمىماند)
4- نفرين كفّار جايز است. (بُعداً) (كلمه «بُعداً» مصدرى است كه هميشه به جاى
فعل بكار مىرود. بنابراين «بُعداً»، يعنى «بعدوا بُعداً»)
5- نفرين قرآن، به خاطر كفر كافران است. (لايؤمنون)