آيه شماره 9 از سوره مبارکه حجرات
صلاحگری
وَ إِنْ طائِفَتانِ مِنَ الْمُؤْمِنينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما فَإِنْ بَغَتْ إِحْداهُما عَلَى الْأُخْرى فَقاتِلُوا الَّتي تَبْغي حَتَّى تَفيءَ إِلى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُما بِالْعَدْلِ وَ أَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ
و هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهيد؛ و اگر يكى از آن دو بر ديگرى تجاوز كند، با گروه متجاوز پيكار كنيد تا به فرمان خدا بازگردد؛ و هرگاه بازگشت (و زمينه صلح فراهم شد)، در ميان آن دو به عدالت صلح برقرار سازيد؛ و عدالت پيشه كنيد كه خداوند عدالت پيشگان را دوست مى دارد.
1- مسلمانان در برابر یكدیگر مسئولند وبى تفاوتى در برابر درگیرى ها پذیرفته نیست. «فَاصلِحوا بینهما»
2- اگر یكى از دو گروه درگیر، یاغى گرى كرد، اُمّت اسلامى باید بر ضدّ او بسیج شود. «فَاِن بَغَتْ… فقاتلوا الّتى تَبغى».
3- در مبارزات اسلامى، هدفهاى شخصى، قومى، حزبى، یا انتقام، خود نمائى و گرفتن زهر چشم از دیگران مطرح نیست، بلكه هدف، برگشتن یاغى به راه خداست. «حتّى تَفىء الى امر اللَّه»
4- در مرحله ى درگیرى كه متجاوز معلوم نیست، باید تلاش براى خاموش كردن اصل فتنه و ایجاد صلح باشد، «فَاصلحوا بینهما» ولى در مرحله ى بعد كه متجاوز و یاغى شناخته شد، صلح باید در سمت و سوى دفاع از مظلوم و گرفتن حقّ او از ظالم باشد. «فَاصلحوا بینهما بالعَدل»
5- وظیفه مسلمانان در شرایط مختلف تفاوت دارد؛ گاهى اصلاح است و گاهى جنگ. (در این آیه، هم كلمه «اصلحوا» دو بار آمده است و هم كلمه «قاتلوا»)
6- صلحى ارزش دارد كه حقّ به صاحبش برسد، وگرنه سازش ذلّت بار، مرگ آفرین و تحمیلى است. «اصلحوا… و اقسطوا»