بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
| روزگارى در پى كسب كمال |
| عمر خود كردم تلف با صد ملال |
| روز و شب فكر هواى دل كنم |
| خويش را از حق همى غافل كنم |
| نور قلبم شد مبدل بر سياه |
| در معاصى عمر خود كردم تباه |
| مى كنم هردم بسوى خود خطاب |
| احمدى تاكى تو باشى غرق خواب |
| روح خود را كن مصفا از گناه |
| تا كه برنارى زخود آخر تو آه |
| در جوار شاه دين مولى على |
| تابكى ماندن تو خود را كند قوى |
| از خداى خود چرا خائف نه اى |
| از گناهانت چرا صارف نه اى |
| گركه مى خوانى تو عملى اى دغل |
| پس مزين كن تو آن را با عمل |
