❌با این دولت چه نکنیم؟❌
✍️هر روز منتظر یک اتفاق هستیم!
وجود اتفاق در حکمرانی چیز عجیبی نیست اما وقتی با بی تفاوتی و بیتدبیری روبرو میشوند
آزاردهنده میشوند.
یک روز مسئله استراماچونی، یک روز صحبت از بیخبری رییسجمهور از تدبیر بنزینی،
یک روز خبر دلار و… اتفاقها روی اعصاب حرکت میکنند و دولتی که توضیح کافی نمیدهد
و حرفی که نمیزند!
✍️در مقابل چنین پدیدهای چه کنیم؟
دولت را آقای خامنهای عزل کند؟
مجلس استیضاح کند؟
جنبشهای دانشجویی و مردمی مطالبه استعفای دولت سر دهند؟
بیصبرانه ترین و سادهترین پاسخ به این سوالات همینست.
اما بعدش چهمیشود؟!
✍️فرض کنیم امسال، سال۹۸نبود و سال۹۱ بود. همین داستان را عدهای دنبال کردهبودند و حتی درون
مجلس پیگیرش بودند. فرض کنیم حرف آنها محقق میشد. رییس جمهور بعدی که بود؟ آقای حسن روحانی.
همان شخصی که الان عدهای حرف از استیضاحش میزنند و البته عدهای هم نمیزنند. این چرخهای است
که پایان ندارد…
یک رییس جمهور سه سال، بعدی دو سال، آن یکی چند ماه و… این خط”لبنانیزه شد
نِ ایرانست. کشوری بدون مدیر و رها و مردمی سرگردان و عروس خاورمیانهای بدون دفاع.
✍️وقتی مدیران و کنشگران درون ساختار هرلحظه معلق باشند که امروزشان، فردا کی شود و هستند و
نیستند؛ نمیتوانند تصمیمهای مهم بگیرند. نمیتوانند به اصلاح فکر کنند.ِِ
چرا که هر اصلاحی معارضانی دارد که اگر خیلی قدرتمند باشند و پولدار میتوانند
رسانه و افکار عمومی را بسیج کنند علیه اصلاحگری.
✍️ساختار لرزان ، اجازه فعالیت اصلاحگرانِ واقعی را نمیدهد.
✍️انقلاب ظهور کرد تا مردم خودشان درباره خودشان تصمیم بگیرند.
امام تعارف نداشت که در اوج قدرت و بدون نیاز به چیزی، برای جمهوری اسلامی انتخابات برگزار کرد
و در ۱۴ماه اول بعد از پیروزی انقلاب ۴انتخابات برگزار کرد تا مردم خودشان نظام، قانون اساسی،
دولت و مجلس قانونگذارشان را انتخاب کنند.
این وظیفه و آرمان انقلاب اسلامی است که از صندوق رای و انتخاب مردم در چارچوب قانون اساسی پاسداری کند.
✍️اگر تجربه۸۸ این بود که گفتمان قانون در کشور حاکم شود. مردم در تجربه۹۲ بیش از هروقت دیگر اهمیت
انتخابشان را بر زندگی خود دیدند. رییس جمهوری فقط با سیصدواندی هزار دانه رای برنده انتخابات شد…