بهاريه در ميلاد ولى عصرعج
اين اشعار از مرحوم آية الله علامه حاج آقا مجتبى لنكرانى نجفى قدس سره است و تخلص شعريش حاتمى است كه ظاهرادر سال 1347 شمسى سروده و من در نجيف اشرف در همان سال دفتر اشعار را از يكى از شاگردان او به نام آقاى سيد محمد رضا طباطبائى گرفتم و نوشتم و در آخر اشعار مدح و ستايش حضرت آية الله العظمى مرحوم امام خمينى (ره ) را نموده است كه اينك اين اشعار را كه ظاهرا براى اولين است كه چاپ مى شود به پاس احترام استاد عزيزم به شما خوانندگان عزيز تقديم مى كنم .
| نفحه اردى بهشت صفحه غبرا (218) |
| نكهت مشكش فزود و عنبر و سارا(219) |
| سرخ رخ ارغوان ولى نه زمينا(220) |
| شاخه نسرين زنافه ختن و چين |
| گوى سبق بر گرفت و قدح معلا(221) |
| ناله مرغان صباح گلشن قمصر(222) |
| طرف چمن همچو دلبران ختائى |
| جامه ديبا به بر زلاله حمرا |
| بلبل شوريده در برابر سنبل |
| قيس روان باخته به طلعت ليلا |
| هر طرفى بنگرى زساخت بستان |
| بزم زفاف گل است و قمرى شيدا
|
| ابر بهارى سپند ريخت در آتش |
| برق جهنده از آتش گشت شررزا |
| فرق عروسان نثار لؤ لؤ لالا |
| رعد زند كف به تنبك از سر شادى |
| سارچه را مشگران به نغمه و آوا |
| ساغر مهوش بريز باده بساغر |
| صبح صبوحى خوش است و چهره زيبا |
| خمر طهورش فشان نه ام خبائث |
| محفل قدس از چنين خطاست مبرا |
| اهل ولا راست راى صوفى صافى |
| دختر زر نشمرند اطيب و احلا |
| طره دلبر ربوده هوش من از سر |
| مستم و ليكن نه از تجرع صهبا |
| قنطره (225) ميدان مجاز سوى حقيقت |
| سر حقيقت از آن كجاز هويدا |
| صحبت اردى (226) گذشت سبزه و ريحان |
| نوبت دى آمده و خزان ورقها |
| لفظ ربيع آورم به رمز و ليكن |
| مقصدم از وى بهار عالم معنى |
| دلخوش و خندان به رقص آمده لعيا |
| روى جهان خرمى گرفت چه نرجس |
| نيمه شعبان بزاد سوسن طاها |
| چون شب از آفتاب لمعه ستان شد |
| شمس به نصف النهار خوانيش اولى |
| نور ربوبى نخست بار عيان گشت |
| نيز زفاران ستود مشرق و مجلى |
| باز پسين سر من راى زفروغش |
| پشت زمين شد بنام طارم اعلى (227) |
| مظهر اسرار حق و مظهر اسما |
| زاده ساسان و نسل سيد بطحا |
| عنصر سامى زباب احمد و حيدر |
| جد گرامى زمام قيصر و كسرى |
| اوست كه بخشد روان بملت اقوام |
| اژدر صمصااش بتازى سركش (228) |
| ميرسد آنچه به قبط زژ در موسى |
| همچه خليلش بدل به جنت ماءوى |
| نام نياكان او به لوحه كشتى |
| ايمنى آرد زغرق نوح نجى را |
| مسلم و كافر در انتظار قدرمش |
| پيرو زرتشت و تابعان مسيحا |
| كرده ((اوستا))(229) به سوشيانس ملقب |
| يا كه به ((پاراكليت )) رهبر ترسا |
| حبر يهودان دهند مژده كه يا شيخ |
| پركند از عدل و داد نسخه دنيا |
| عقل نخستين كشد به صقع هيولى |
| نسل شه عسكريست هر چه بنامى |
| وحدت (230) حسن و چه غم به كثرت آرا |
| گر كند انكار ابن حزم و غزالى |
| گرد به دامان كبريايش معاذا |
| آدم و نوح و خليل و خاتم مرسل |
| مژده دهند از ظهور خسرو والا |
| نام به تورات برده موسى عمران |
| درج در انجيل كرده مرقس و متى |
| (( فهوا ورا نشر كل ضيم وجور |
| يملاء وجه الارض قسطا و عدلا )) |
| بيت حزن را بساط عيش بگسترد |
| مقدم آن پر شكوه ناقم اعلا |
| مژده زداود وصفنيا(231) بكف آور |
| ملحمه (232) از دانيال بشنو و شعيا |
| آنكه در آخر زمان به يهوه (233) گرايد |
| چار (234) نژاد بشر چه پير چه برنا |
| ميش ستاند امان زچنگل گرگان |
| صعود بخسبد از آشيانه عنقا |
| وارهد ار تركتاز و حمله عدوان |
| هم سرخشكى سليم و هم دل دريا |
| كهنه شود داستان هتلر و هملر |
| يا درود و يتنام و شورش و غوغا |
| دم نزند كس زمونت گرى وردمل |
| رستم و اسفنديار عرصه هيجا |
| حزب كمونيست برگوازى و فاشيست |
| بر سرشان لا ولم در آيد و لما |
| قومى و بعثى زعرو تيز برافتند |
| كر نشود از ميتينگ گوش من و ما(237) |
| از پس آن لاله پيش كمونيست |
| بركشد الله را به حيز الا(238) |
| مهر نهان بر گشاى برقع غيبت |
| صبح منيرش نماى ليله و هما |
| قبط زمان رابه ذوالفقار ادب ده |
| كايت ثعبان تو راست در يد و بيضا |
| پهلوى خير النساء و تارك حيدر |
| كام حسن ياد رفته حاشا و كلا |
| بخت نصر دستخوش نمود جهودان |
| سيم و رز اور شليم برد به يغما |
| واقعه جان گداز طف نه برابر |
| گر توبه سنجى به سر بريدن يحيى |
| از افق باختر درآى و نشان ده |
| مهر رخت كان زمهر انور و ابهى |
| سر و قدا شرمسار ساز به كشمر |
| سرو روان را فداى آن قد و بالا |
| سوق شريعت كساد خلق زمان بين |
| يكسره ملحد تهى زدين و زتقوى |
| مرد علن گر خورد شراب چه ترسى |
| زن كه ستاند زرخ نقاب چه پروا |
| حكم ((و قرن فى بيوتكن )) فراموش |
| خانم عصرى گزيده راءى حميرا(239) |
| جرگه رندان چه باك گرهمه وامق |
| ژيگولوان (240) را چه شرم گز همه عذرا |
| روى نهاده به سينما و به تآتر |
| مسلك داروين يگانه درس مكاتب |
| حضرت بوزينه گشته جدك الاعلى |
| در عوضش واژگونه قصرى …(241) |
| نغمه كلثوم مصر و دلكش ايران |
| امر به معروف شد به نجم سماكين |
| كيست نگويد سقط به شيخ محنك (242) |
| بند زبان ناظما ز شكوه گردون |
| راه مده حزن و غم به بزم تولى |
| مادر دوران نزاد همچو خمينى |
| هم بتوان گفت تا قيامت كبرى |
| كعبه اسلاميان و ركن شريعت |
| خلق نكويش تراث ختم رسولان |
| مفرد آن مهر از اين مه است مثنى |
| تالى علامه است و خواجه طوسى |
| گوى سبق زبن فهد برده بتقوى |
| من بشگفتم كه زنده گشت محقق |
| نامده رجعت چگونه آمده دنيا |
| ران ملخ را كند قبول سليمان |
| حاتمى ار نشمرند نظم تو شيوا |
بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
