جابر جعفى نقل مى كند:
بعد از خاتمه اعمال حج ، با جمعى به خدمت امام محمد باقر علیه السلام رسیدیم
هنگامى كه خواستیم با حضرت وداع كنیم ، عرض كردیم توصیه اى بفرمایند!
اظهار داشتند:
– اقویاى شما به ضعفا كمك كنند!
اغنیا از فقرا دلجویى نمایند!
هر یك از شما خیر خواه برادر دینى اش باشد. و آنچه براى خود مى خواهد
براى او نیز بخواهد!
اسرار ما را از نااهلان مخفى دارید، و مردم را بر ما مسلط نكنید!
به گفته هاى ما و آنچه از ما به شما مى رسانند توجه كنید؛ اگر دیدید
موافق قرآن است ، آن را بپذیرید و چنانچه آن را موافق قرآن نیافتید،
بر زمین بیاندازید!
اگر مطلبى بر شما مشتبه شد، درباره آن تصمیمى نگیرید و آن را به ما
عرضه دارید تا آن طور كه لازم است براى شما تشریح كنیم .
اگر شما چنین بودید كه توصیه شد و از این حدود تجاوز نكردید و پیش
از زمان قائم ما كسى از شما بمیرد، شهید از دنیا رفته است . هر كس
قائم ما را درك كند و در ركاب او كشته شود، ثواب دو شهید دارد و هر
كس در ركاب او یكى از دشمنان ما را به قتل برساند، ثواب بیست شهید
خواهد داشت .
بحارالانوار جلد 2 صفحه 236