آيه شماره 97 از سوره مبارکه نحل
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
هر كس از مرد يا زن كه مؤمن باشد و كار شايسته كند، حتماً به زندگى پاك وپسنديدهاى زندهاش مىداريم وقطعاً مزدشان را بر پايهى نيكوترين كارى كه مىكردهاند، پاداش خواهيم داد.
تفسیر
زن و مرد در كسب كمالات معنوى يكسانند. «من ذكر او انثى»
شرط قبولى عمل صالح، ايمان است. «و هو مؤمن»
حتى يك عمل صالح، بىپاسخ نمىماند. «من عمل صالحاً»
هر كجا تفكّر جاهلى مبنى بر تحقير زن در كار باشد، بايد نام و مقام زن را با صراحت برد. «من ذكرٍ او انثى»
انسانِ بدون ايمان و عمل صالح، گويى مرده است. «فلنحيينّه حيوة طيّبةً»