آيه شماره 145 از سوره مبارکه آل عمران
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلاَّ بِإِذْنِ الله كِتَابًا مُّؤَجَّلًا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَن يُرِدْ ثَوَابَ الآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ
هيچ كس جز به فرمان خدا نمى ميرد، (و اين) سرنوشتى است تعيين شده. و هر كس پاداش دنيا را بخواهد از آن به او مى دهيم، و هركس پاداش آخرت را بخواهد از آن به او مى دهيم، و بزودى سپاسگزاران را پاداش خواهيم داد.
با فرار از جنگ، از مرگ نمىتوانيد فرار كنيد. «انقلبتم على اعقابكم… ما كان لنفس» مرگ، به دست ما نيست، «كتاباً مؤجّلاً» ولى اراده و هدف به دست ماست. «ومن يرد…» حال كه دنيا و آخرت در برابر ماست، مسير ابديّت و رضاى خالق را ادامه دهيم.