آيه شماره 89 از سوره مبارکه اعراف
گشایش راههای زندگی
قَدِ افْتَرَيْنَا عَلَى اللّهِ كَذِبًا إِنْ عُدْنَا فِي مِلَّتِكُم بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللّهُ مِنْهَا وَمَا يَكُونُ لَنَا أَن نَّعُودَ فِيهَا إِلاَّ أَن يَشَاءَ اللّهُ رَبُّنَا وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا عَلَى اللّهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ
اگر بعد از آنكه خدا ما را از آن نجات بخشيده [باز] به كيش شما برگرديم در حقيقت به خدا دروغ بستهايم و ما را سزاوار نيست كه به آن بازگرديم مگر آنكه خدا پروردگار ما بخواهد [كه] پروردگار ما از نظر دانش بر هر چيزى احاطه دارد بر خدا توكل كردهايم بار پروردگارا ميان ما و قوم ما به حق داورى كن كه تو بهترين داورانى
ارتداد وبرگشت از آرمانها و عقائد حقّ و پذیرفتن شریك براى خداوند، نوعى افترا بر خدا و پیمانشكنى است. «قد افترینا… ما یكون لنا أن نعود»
شرك، اسارت و یكتاپرستى، نجات است. «بعد اذ نجّانا اللّه»
مؤمن، هرگز از حقّ عدول نمىكند و اهل سازش بر سر عقائدش نیست. «ما یكون لنا…» (عقبگرد و ارتجاع، ممنوع است و تساهل و تسامح همه جا ارزش نیست.)
هدایت و ضلالت در دائرهى اراده خداوند است. «الاّ أن یشاء اللّه»
باید در هر حال تسلیم خدا بود و امر او را اطاعت كرد. «الاّ أنیشاء اللّه»
دلیل تسلیم شدن و پذیرفتن ربوبیّت خداوند، علم بىپایان اوست. «الاّ ان یشاء اللّه… وسع ربّنا كلّ شىء علماً»
دلیل توكّل ما بر خداوند نیز علم مطلق او بر همه چیز است. «وسع ربّنا كلّ شىء علماً على اللّه توكّلنا»
براى پایدارى در ایمان، از خداوند استمداد و به او توكّل كنیم. «مایكون لنا ان نعود… على اللّه توكّلنا»
در برابر پیشنهادهاى شوم دشمنان، باید با توكّل بر خدا، قاطعانه ایستاد. «ما یكون لنا… توكّلنا»
واگذارى داورى به خداوند، نمونه ومصداق توكّل و تسلیم است. «على اللّه توكّنا ربّنا افتح…»
در دعا، تناسب بین خواسته و اسماى الهى را باید در نظر گرفت. آنجا كه نیاز به فتح داریم، خدا را با خیرالفاتحین صدا مىزنیم. «افتح… خیر الفاتحین»
لازمهى داورى صحیح، علم وآگاهى همهجانبه است. داورى، حقّ كسى است كه همه چیز را مىداند. «وسع ربّنا كلّ شىء علما… ربّنا افتح…»
داورى، از شئون ربوبیّت خداوند است. «ربّنا افتح»
هدف انبیا تثبیت و بر كرسى نشاندن حرف حقّ است، نه سخن خویشتن. «افتح بیننا و بین قومنا بالحقّ»