آيه شماره 64 از سوره مبارکه آل عمران

آيه شماره 64  از سوره مبارکه آل عمران
حقیقت وحدت
قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى كَلَمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
بگو اى اهل كتاب بياييد بر سر سخنى كه ميان ما و شما يكسان است بايستيم كه جز خدا را نپرستيم و چيزى را شريك او نگردانيم و بعضى از ما بعضى ديگر را به جاى خدا به خدايى نگيرد پس اگر [از اين پيشنهاد] اعراض كردند بگوييد شاهد باشيد كه ما مسلمانيم [نه شما]
مسلمانان باید بر سر مشتركات، با اهل كتاب به توافق برسند. «قل یا اهل‏الكتاب تعالوا الى كلمة…»
باید در دعوت به وحدت، پیش قدم بود. «قل یا اهل الكتاب»
اگر به تمام اهدافِ حقّ خود دست نیافتید، از تلاش براى رسیدن به بعضى از آن خوددارى نكنید. «تعالوا الى كلمة…»
یكى از مراحل تبلیغ، دعوت به مشتركات است. «كلمة سواء بیننا و بینكم» قرآن مى‏تواند محور مشترك خوبى براى دعوت باشد، زیرا هم تاریخ انبیا را دارد و هم از تحریف به دور بوده است.
در تبلیغ و دعوت دیگران، باید به عقاید حقّه و مقدّسات طرف مقابل، احترام گذارد. «كلمة سواء بیننا و بینكم»
یگانه پرستى و بیزارى از شرك، از مشتركات تمام ادیان آسمانى است. «كلمة سواء… الاّ نعبد الاّ اللّه»
توحید، سبب تعالى انسان است. «تعالوا» در جایى بكار مى‏رود كه دعوت به رشد و بالا آمدن باشد. «تعالوا… الاّ نعبد الاّ اللّه»
اطاعت بى‏چون و چرا از دیگر انسان‏ها، نشانه‏ى پذیرش نوعى ربوبیّت براى آنها ویك نوع عبودیّت براى ماست. در حالى كه همه‏ى انسان‏ها با یكدیگر مساوى هستند. «لایتّخذ بعضنا بعضاً ارباباً»
اندیشه‏ى آزاد و شخصیّت مستقل، شعار قرآن است. «لایتخذ بعضنا بعضاً ارباباً»
اعراض و سرپیچى مخالفان نباید در اراده و ایمان ما اثر بگذارد. «فان تولّوا فقولوا اشهدوا بانّا مسلمون»
هر مبلّغى باید سرپیچى و اعراض مردم را پیش بینى كند تا مأیوس نشود. «فان تولّوا فقولوا اشهدوا…»
پس از استدلال و برهان، جَدل را قطع كنید. «فان تولّوا فقولوا…»
بندگى خدا، نفى شرك و طرد حاكمیّت غیر خداوند، از ویژگى‏هاى یك مسلمان واقعى است. «اشهدوا بانّا مسلمون»