بیاد امام زمان مظلوم و غریبم اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
آيه شماره 56 از سوره مبارکه هود
هدایت طلبی
إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَرَبِّكُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ
آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
در حقيقت من بر خدا پروردگار خودم و پروردگار شما توكل كردم هيچ جنبندهاى نيست مگر اينكه او مهار هستىاش را در دست دارد به راستى پروردگار من بر راه راست است
توجّه به ربوبیّت همهجانبه خدا، زمینه توكّل براوست. «توكّلت… ربّى وربّكم»
توكّل، زمینهى شجاعت است. «فكیدونى جمیعاً… انى توكّلت» (با تكیه و اتكال بر خداوند، مىتوان در برابر جهانى ایستاد)
هیچ جنبندهاى بدون ارادهى خداوند، قادر بر ضرررسانى به دیگرى نیست. «فكیدونى جمیعاً… ما من دابّة الاّ و هو آخذ بناصیتها»
خداوند، هم بر همه چیز سلطهى كامل دارد و هم عادل است. «آخذ بناصیتها، على صراط مستقیم»
بر كسى تكیه كنیم كه علاوه بر قدرت، عدالت نیز داشته باشد. «توكّلت ، آخذ ، على صراط مستقیم»
در مقابل عناد و لجاجت كفّار، باید از قهر و عدل الهى سخن گفت. «آخذ بناصیتها، على صراط مستقیم »
