آيه شماره 66 از سوره مبارکه یوسف
خدا گواه بر اعمال
قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللّهِ لَتَأْتُنَّنِي بِهِ إِلاَّ أَن يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ
گفت هرگز او را با شما نخواهم فرستاد تا با من با نام خدا پيمان استوارى ببنديد كه حتما او را نزد من باز آوريد مگر آنكه گرفتار [حادثهاى] شويد پس چون پيمان خود را با او استوار كردند [يعقوب] گفتخدا بر آنچه مىگوييم وكيل است
به صرف خویشاوندى اكتفا نكنید و قراردادها را محكم كنید. «لن ارسله معكم حتّى…»*
ایمان به خدا وسوگند ونذر وعهد با او، قوىترین پشتوانه بوده و هست.«موثقاً مناللَّه»
هرگاه از شخصى بدقولى و بدرفتارى دیدید، در نوبت بعد قرارداد را محكمتر كنید. «موثقاً»
فرزند خود را به راحتى همراه دیگران نفرستید. «تؤتون موثقاً من اللّه»
در قراردادها، پیشبینى حوادث غیرمترقّبه و خارج از حیطه اختیار را بكنید. «الاّ ان یحاط بكم» (تكلیف خارج از توانایى، ممنوع است.)
محكمكارىهاى قانونى و حقوقى، شما را از توكل به خداوند غافل نكند. «اللَّه على ما نقول وكیل»