آيه شماره 38 از سوره مبارکه زمر

آيه شماره 38  از سوره مبارکه زمر
قدرت بی نهایت الهی

وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ

قُلْ أَفَرَأَيْتُم مَّا تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ

هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِي بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ

مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ

و اگر از آنها بپرسى چه كسى آسمانها و زمين را خلق كرده قطعا خواهند گفت‏خدا بگو [هان] چه تصور مى ‏كنيد اگر خدا بخواهد صدمه‏اى به من برساند آيا آنچه را به جاى خدا مى‏ خوانيد مى ‏توانند صدمه او را برطرف كنند يا اگر او رحمتى براى من اراده كند آيا آنها مى‏ توانند رحمتش را بازدارند بگو خدا مرا بس است اهل توكل تنها بر او توكل مى ‏كنند
بت پرستان خالقیّت خداوند را قبول داشتند. (لكن براى بت‏ها نقش ربوبیّت و شفاعت را قائل بودند). «لیقولنّ اللَّه»
بت‏ها هیچ نقشى در برابر اراده‏ى خداوند ندارند. «هل هنّ كاشفات – هل هنّ مُمسِكات»
كسى لایق پرستش است كه قدرتِ رساندن سود و دفع زیان را داشته باشد. «هل هنّ كاشفات – هل هنّ مُمسِكات»
دفع ضرر مهم‏تر از جلب منفعت است. («كاشفات ضُرّ» قبل از «مُمسِكات رحمته» آمده است).
توكّل تنها بر خداوند جایز است. (كلمه‏ى «علیه» قبل از «یتوكّل» آمده كه بیانگر انحصار است).
خداوند از هر جهت پیامبرش را تكفّل و كفایت مى‏كند. «حَسْبى اللّه»(كلمه «حَسْبى» مطلق آمده كه شامل همه چیز مى‏شود).